لطفا صبرکنید
بازدید
54734
آخرین بروزرسانی: 1397/07/12
کد سایت en22017 کد بایگانی 41074 نمایه پیامبرانی که در کودکی به پیامبری رسیدند
طبقه بندی موضوعی تاریخ,پیامبران و کتابهای آسمانی,یحیی,عیسی
برچسب پیامبر|عیسی|رسالت|یحیی|کودکی|مبعوث|پیامبری|زکریا
خلاصه پرسش
چه کسانی در کودکی به پیامبری مبعوث شده‌اند؟
پرسش
شخصیتهایی که در کودکی به پیامبری مبعوث شدند چه کسانی هستند؟
پاسخ اجمالی
آنچه پس از جستجو در آیات قرآن کریم و روایات معصومان(ع) در مسئله بعثت پیامبران به دست آمده این است که دو پیامبر، در زمان کودکی به رسالت مبعوث شده‌اند و خداوند به آنها علم و حکمت و کتاب عنایت فرموده است.
اولین نفر، حضرت عیسی بن مریم(ع) بود که خداوند در قرآن کریم در این باره می‌فرماید: (مریم) به او اشاره کرد گفتند: «چگونه با کودکى که در گاهواره است سخن بگوییم؟ (ناگهان عیسى زبان به سخن گشود و) گفت: «من بنده خدایم او کتاب (آسمانى) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.[1]
نفر دوم که در کودکی به پیامبری مبعوث شده است، حضرت یحیی بن زکریا بوده که خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: (خطاب شد) اى یحیى کتاب را بقوّتت بگیر و در همان سنّ کودکى به او نبوّت بخشیدیم.[2]
در روایتی یزید کناسى می‌‌گوید: «از امام باقر(ع) پرسیدم، آیا عیسى بن مریم زمانى که در گهواره سخن گفت، حجت خدا بر اهل زمانش بود؟ امام فرمود: او آن زمان پیامبر و حجت غیر مرسل خدا بود.[3] عرض کردم: در آن زمان و در همان حالى‌که در گهواره بود، حجت خدا بر زکریا بوده است؟ امام فرمود: عیسى در همان حال، آیت و نشانه خدا برای مردم بود و زمانى که سخن گفت و از جانب مادرش مریم دفاع کرد رحمت خدا براى مریم بود، و برای کسانی که سخنش را در آن حال شنیدند حجت بود.
سپس سکوت نمود و تا دو سالگی سخن نگفت، که در این دو سال، حجت خداى عز و جل بر مردم، حضرت زکریا بود، سپس زکریا درگذشت و پسرش یحیى، کتاب و حکمت را از او ارث برد، در حالی که کودکى خردسال بود.
چون عیسى هفت ساله شد و خداى تعالى به او وحى فرستاد، از نبوت و رسالت خود سخن گفت، و بر یحیى و همه مردم حجت گشت. اى ابا خالد! از روزى که خداوند، آدم(ع) را آفرید و او را در زمین ساکن کرد یک روز زمین، خالی از حجت خدا بر مردم نبود.[4]
 

[1]. «فَأَشارَتْ إِلَیْهِ قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا* قالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنی‏ نَبِیًّا»، مریم، 29 – 30.
[2]. «یا یَحْیى‏ خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا»، مریم، 12.
[3]. یعنى در آن زمان مأمور به تبلیغ نبود.
[4] . کلینى، محمد، الکافی، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 1، ص 382 - 383، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407 ق.