در اصطلاح فقهی، کافر به کسی گفته می‌شود که دین اسلام یا یکی از ضروریات آن‌را نپذیرد.[1] که چنین شخصی بر اساس نظر برخی فقها نجس هم می‌‌باشد.[2]
البته، نجس هم به معنای کثیف نیست، بلکه حکمی فقهی است که یک مسلمان را از تماس با کافر در حالی که به وسیله‌ی اسلام پاک نشده، برحذر می‌دارد.
از طرفی، کفن و دفن یک حکم فقهی اسلامی است؛ لذا معنا ندارد کسی که احترامی برای این حکم و معتقدات مسلمانان قائل نیست، مسلمانان او را طبق احکام اسلامی کفن و دفن کنند.
با این وجود، آن دسته از کافرانی که در کنار مسلمانان با صلح و آرامش زندگی می‌کنند، اگر بعد از مرگشان فردی از همکیشان آنها یافت نشود که او را بر روش خودشان دفن کند، مسلمانان نباید پیکر او را مورد توهین قرار دهند، بلکه هم برای حفظ نظم عمومی و هم به دلیل توصیه‌ی موجود در آیه 8 سوره‌ی ممتحنه که به نیکی با کافرانی توصیه می‌کند که آزاری به مسلمانان نمی‌رسانند، باید جنازه او بدون هیچ بی‌احترامی دفن شود؛ زیرا یکی از نیکی‌ها را می‌توان آن دانست که جسدش به حال خود رها نشود.
البته نیازی نیست که مسلمانان او را به شیوه‌ی خودشان کفن و دفن کنند؛ زیرا خود او اعتقادی به این شیوه نداشت و همین‌که عموم مردم بگویند که در دفن او توهینی به جسدش نشده کافی است.
[1]. ر. ک: حلّی، محقق، نجم الدین، جعفر بن حسن، شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام، ج 1، ص 45، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، 1408ق؛ طباطبائی یزدی، سید محمد کاظم، العروة الوثقی فیما تعم به البلوی(المحشّٰی)، ج 1، ص 139، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1419ق؛ خمینی، سید روح اللّٰه، تحریر الوسیلة، ج 1، ص 118، قم، مؤسسه مطبوعات دار العلم، چاپ اول، بی‌تا؛ ر. ک: نمایه 120082 (احترام مرده غیرمسلمان).