زنا عبارت است از: عمل زناشویی با غیر همسر شرعی (دائم یا موقت) که از نظر قرآن، گناه بزرگى بوده و خداوند درباره آن مىفرماید: "نزدیک زنا نشوید؛ چرا که عمل بسیار زشت و راه و روش بدى است."[1]،[2]
این عمل اگر توسط زن شوهردار یا مردی که همسر دارد، انجام شود، به آن زنای محصنه می گویند.[3]
برای آشنایی با احکام و عواقب و پی آمدهای ناگوار این عمل زشت، پاسخ های زیر را مطالعه کنید:
چگونگی تحقق زنا، 8243 (سایت: 8288).
اجرای حد و توبه در زنای محصنه، 7159 (سایت: 7508).
حکم زنا با زن شوهر دار، 2688 (سایت: 2914).
حق الله یا حق الناس بودن زنای محصنه، 9716 (کاربر).
[1] اسراء، 32. "وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِیلًا". در باره حرمت زنا، نک: فرقان، 68و 69؛ اعراف، 33؛ انعام، 151؛ کلینی، یعقوب، ترجمه مصطفوی، سید جواد، اصول کافی، ج 3 ، ص 391، انتشارات وفا، 1382 ؛ نجفی، محمدحسن، حر عاملی، وسائل الشیعه، ج28، کتاب الحدود، جواهر الکلام، ج 41، ص260و 258، دار احیاء التراث العربی لبنان، 1981.
[2]اقتباس از پاسخ، 6787 (کاربر).
[3]با استفاده از سؤال 7159 (سایت: 7508)، البته به چنین مردی که زنا انجام دهد،محصن گفته می شود که به طور عموم به زنای چنین مرد وزنی زنای محصنه گفته می شود.