رنگ کردن موی سر و صورت (ریش) چه به وسیله حنا و چه رنگ سیاه از مستحبات است، و نه تنها اشکال ندارد که در روایات به آن سفارش شده است:
مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ حَفْصٍ الْأَعْوَرِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ خِضَابِ الرَّأْسِ وَ اللِّحْیَةِ أَ مِنَ السُّنَّةِ فَقَالَ نَعَمْ قُلْتُ إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع لَمْ یَخْتَضِبْ قَالَ إِنَّمَا مَنَعَهُ قَوْلُ رَسُولِ اللَّهِ ص إِنَّ هَذِهِ سَتُخْضَبُ مِنْ هَذِه"؛[1] از امام صادق (ع) در باره رنگ کردن موی سر و صورت (ریش) سؤال شد که آیا از سنت است؟ فرمود بلی. سؤال شد، امیر مؤمنان (ع) رنگ نمی کرد، فرمود: بدان جهت بود که رسول خدا (ص) به او فرمود: به زودی محاسنت از خون سرت رنگین خواهد شد.
قسمت پایانی این حدیث اشاره به این دارد که به زودی با ضربت شمشیر ابن ملجم محاسن امام علی (ع) از خون سرش رنگ خواهد شد.
این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 2، ص 82، "بَابُ اسْتِحْبَابِ خِضَابِ الرَّأْسِ وَ اللِّحْیَةِ"، آل البیت، قم، 1409ق.