همبستری در زمان حیض بر مرد و زن حرام است و علاوه بر حرمت، موجب کفاره بر مرد نیز می گردد. برخی از فقهاء کفاره را واجب می دانند[1] و برخی مانند حضرت امام خمینی و حضرت آیت الله اراکی، و آیت الله فاضل، پرداخت کفاره را بنا بر احتیاط واجب[2] می دانند.
اما حضرات آیات خویی، گلپایگانی، سیستانی، مکارم شیرازی و نوری همدانی پرداخت کفاره را مستحب می دانند. تذکر این مطلب لازم است که آمیزش در حال حیض، بر زن؛ کفاره ای را واجب نمی کند، (هرچند با میل و رغبت همبستر شده باشد) و فقط کار حرامی انجام داده است.[3]
و در صورتی که کفاره بر مرد واجب شود و توانایی پرداخت آن را نداشته باشد بهتر است که صدقهاى به فقیر بدهد و اگر نمىتواند از گناه خود استغفار کند.
در هر صورت کسى که از روى نادانى یا فراموشى با زن در حال حیض؛ نزدیکى کند کفاره ندارد.[4]
این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] رج: نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی ثوبه الجدید، ج2، ص 199،دائره المعارف فقه اسلامی،قم، 1421ق. ایشان وجوب کفاره را به فقهاء زیادی نسبت می دهد.
[2] منظور از احتیاط واجب را در سوال 10046 (سایت: 9988) ببینید.
[3] وحیدی،محمد، احکام بانوان،ص 98، بوستان کتاب، قم، 1384ش.
[4] توضیح المسائل (محشى امام خمینى)، ج1، ص 264.