پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص)، مسلمانان در تعیین محل دفن بدن مقدّس آن حضرت، اختلاف نظر پیدا کردند. گروهى گفتند: در مسجدش دفن شود، گروهى گفتند: با اصحابش دفن شود. تا این که امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: خداوند، پیامبر را در پاک ترین نقاط قبض روح کرده است، پس سزاوار است در همان اتاقی که در آن در گذشته، دفن شود.[1] اطرافیان سخن علی (ع) را پذیرفتند و آن امام (ع)، بدن مطهّر را در منزل خود رسول خدا (ص)، یعنی در آن نقطه‌ای که آن حضرت خدا را یاد می کرد و ستایش می نمود، دفن کرد.
بنابراین، بر اساس سخن شریف امام علی (ع) که بیان شد؛ چون خانه پیامبر اکرم (ص) پاک ترین نقاط و محلّ قبض روح بزرگ آن حضرت بود، در آن جا به دستور امام علی (ع) به خاک سپرده شد.
این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1]. «إِنَّ اللَّهَ لَمْ یَقْبِضْ نَبِیَّهُ إِلَّا فِی أَطْهَرِ الْبِقَاعِ فَیَنْبَغِی أَنْ یُدْفَنَ فِی الْبُقْعَةِ الَّتِی قُبِضَ فِیهَا» (ابوجعفر طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج 6، ص 3، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ إربلی، على بن عیسی، کشف الغمة، ج 1، ص 19، مکتبة بنى هاشمى، تبریز، 1381 ق؛ مازندرانی، ابن شهرآشوب، المناقب، ج 1، ص 239، مؤسسه انتشارات علامه، قم، 1379 ق.