وظیفه زنان را نسبت به بلند و آهسته خواندن نماز (جهر و اخفات) می توان در دو قسم دسته بندی کرد:
1. حمد و سوره نماز ظهر و عصر که باید آهسته بخواند.[1]
2. حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشاء، که این دو صورت دارد:
الف. در صورتی که نا محرم صدایش را نشنود.
ب. در صورتی که نامحرم صدایش را می شنود.
در صورت اول مراجع معظم تقلید، می فرمایند: زن می تواند حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشاء را بلند یا آهسته بخواند.[2]
اما در صورت دوم اکثر مراجع معظم تقلید، می فرمایند: بنابر احتیاط واجب باید آهسته بخواند.
بعضی از مراجع دیگر می فرمایند: بنابر احتیاط مستحب آهسته بخواند.[3]
عده ای دیگر از مراجع عظام تقلید در زمانی که شنواندن صدا به نامحرم حرام است، به آهسته خواندن فتوا می دهند.[4]
بنابراین، اگر نماز گزار در جایی که باید نماز را آهسته بخواند عمدا بلند خواند، نمازش باطل است،[5] بدیهی است صرفاً به خاطر حضور قلب بیشتر و امثال آن نمی توان شرایط صحت نماز را رعایت نکرد.
[2] توضیح المسائل مراجع، مسأله 994.
[3] آیت الله زنجانی: بنابر احتیاط مستحب آهسته بخواند؛ آیت الله مکارم: احتیاط مستحب آن است که آهسته بخواند؛ آیات عظام خوئی، تبریزی: اگر نامحرم صدایش را بشنود بنابر احتیاط آهسته بخواند.
[4] آیت الله سیستانی: و موردی باشد که شنواندن صدا به نامحرم حرام است، باید آهسته بخواند و اگر عمداً بلند بخواند، بنابر احتیاط نمازش باطل است.
آیت الله بهجت: بنابر اظهر اگر نامحرم صدایش را بشنود، باید آهسته بخواند در صورتی که شنیدن صدای او حرام باشد؛ مثلاً ترس فتنه و لذت بردن در بین باشد.
[5] توضیح المسائل مراجع، مسأله 995.