برای روشن شدن مسئله مطرح شده، توجه به این نکته ضروری است که مجازات مُجرم به صورت های مختلفی؛ مانند سنگسار، گردن زدن، پرتاب از بلندی، سوزاندن و ... انجام می پذیرد که هر کدام از این موارد متناسب با نوع جُرم و گناه از طرف شارع مقدّس تشریع شده است.
در باره مسئله مطرح شده نظر برخی از فقها اشاره می شود:
1. در زنای محصنه ای که شخص اقرار به آن کرده و محکوم به رَجم (سنگسار) شده است، اگر بعد از اجرای حکم، معلوم شود که شخص هنوز زنده است، باید مجدداً او را سنگسار کنند تا بمیرد.[1]
2. اگر پس از اعدام و حلق آویز کردن مُجرم، کشف شود که وى زنده است، باید دوباره اعدام شود.[2]
3. در صورتى که بعد از اعدام و قبل از دفن در سردخانه یا پزشکى قانونى و ... در مجرم علائمى حیاتى دیده شود و با مداوا سلامت خود را بازیابد، ظاهراً حکم اجراى حد و قصاص به قوت خود باقى است.[3]
این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1]. فاضل لنکرانى، محمد، جامع المسائل، ج2، ص 436، س 161، انتشارات امیر قلم، چاپ یازدهم، بی تا، قم.
[2]. بهجت، محمد تقى، استفتاءات، ج 4، ص 475، س 6197، نشر دفتر حضرت آیة الله بهجت، قم، چاپ اول، 1428 ق.
[3]. صافی گلپایگانى، لطف الله، جامع الأحکام، ج 2، ص 362 و 363، س 2135، انتشارات حضرت معصومه (س)، قم، چاپ چهارم، 1417ق.