در متون دینی ما، برای گناهانی که در پرسش مطرح شده، مجازات و کیفر های اخروی بیان شده است که در این مختصر به چند روایت از باب نمونه بسنده می کنیم:
الف. دست دادن با نامحرم: پیامبر اکرم (ص) در این باره فرمودند:
1. «کسى که با زن نامحرمى دست دهد، در روز قیامت در حالى که به زنجیر کشیده شده است محشور مىشود و سپس فرمان مىرسد که او را راهى دوزخ سازند».[1]
2. «هر کس با زنى که به او مَحرَم نیست، دست بدهد، بدون تردید به غضب و خشم خداوند - عزّ و جلّ- رو کرده و آن را براى خود خواسته است».[2]
ب. تماس فیزیکی با نامحرم: تماس فیزیکی با نامحرم مصادیق مختلفی دارد؛ مانند: دست دادن - که در بالا روایت آن ذکر شد-، لمس، «زنا» و ... . نمونه ای از روایات در این مورد عبارت اند از:
1. پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «هر که زن نامحرمی را در آغوش بگیرد، او را با شیطان به زنجیرى آتشین مى بندند و هر دو را در آتش مى افکنند».[3]
2. امام رضا (ع) فرمود: پیامبر اکرم (ص) در شب معراج گروهی از زنانی را دیدند که به عذاب دچار شده بودند.[4] در آن شب، زنی را دیدند که صورت و بدنش را با قیچی جدا می کردند، و او کسی بود که خود را بر مردان [نامحرم] عرضه می کرد.[5]
ج. نداشتن حجاب: در همان روایت بالا آمده است که پیامبر اکرم (ص) در شب معراج، زنی را دیدند که به موهایش آویزان شده بود، و مغز سرش می جوشید و آن زنی بود که موهایش را از مردان نامحرم نمی پوشانید. [6]
برای آگاهی بیشتر از مسائل ذکر شده نمایه های زیر را مطالعه نمایید:
«حجاب در اسلام»، سؤال 431 (سایت: 459).
«فلسفه حجاب زنان»، سؤال 825 (سایت: 884).
«دست دادن مرد و زن نامحرم »، سؤال 527 (سایت: 574).
«نگاه های حرام و آلوده به گناه»، سؤال 1396 (سایت: 1420).
«لمس و در آغوش گرفتن نامحرم»، سؤال 6074 (سایت: 6257).
این پرسش پاسخ تفصیلی ندارد.
[1]. «وَ مَنْ صَافَحَ امْرَأَةً حَرَاماً جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَغْلُولًا ثُمَّ یُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّار»، (شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 283، انتشارات شریف رضی، 1364ش).
[2]. «مَنْ صَافَحَ امْرَأَةً تَحْرُمُ عَلَیْهِ فَقَدْ بٰاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللّٰهِ عَزَّ وَ جَلَّ»، (شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 14، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1413ق).
[3]. «من التزم امرأة حراما قرن فی سلسلة من النّار مع الشّیطان فیقذفان فی النّار»، ( عاملی، حرّ، وسائل الشیعة، ج 20، ص 196، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، 1409ق).
[4]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا (ع)، ج 2، ص 10 و 11، انتشارات جهان، 1378 ق.
[5]. همان.
[6]. همان.