1. همان گونه که می دانید از نگاه اسلام خانواده و مسائل خانوادگی به ویژه مسائل زناشویی دارای اهمیت ویژه ای است که به جرأت می توان ادعا کرد دیگر ادیان و مکاتب به اندازه اسلام به آن اهمیت نداده اند.
2. احکام دین مبین اسلام بر اساس مصالح و مفاسد وضع شده است؛ یعنی اگر اسلام گفته فلان کار را انجام دهید و از کاری دوری کنید، یقیناً تمام جوانب و آثار آن را در نظر داشته است. از همین قبیل است مسئله تراشیدن یا گذاشتن ریش.
3. خانواده ها باید توجه داشته باشند که مسائل خانوادگی از قبیل پرورش و تربیت فرزندان، روابط زناشویی و ... اهمتیش بیشتر از آن است که با گذاشتن ریش به هم بخورد یا با تراشیدن آن روابط زن و شوهر پابرجا بماند.
4. تراشیدن کامل ریش از نظر تمام فقها محل اشکال است[1]، اما صدق گذاشتن ریش به این معنا نیست که حتماً ریش پر مو و پر پشت گذاشت، بلکه می شود ریش را کوتاه کرد به گونه ای که در عرف به آنها نگویند فلانی ریش تراش است، یا آن را به سبکی اصلاح کرد که خیلی مضر به روابط زناشویی نشود و تا حدودی نظر زن تأمین شود.
برای آگاهی بیشتر، نک:
1. سؤال 2070 (سایت: ۲۱۲۳)، نمایه: تراشیدن ریش و موهای بدن.
2. سؤال 933 (سایت: ۱۰۰۶)، نمایه: تراشیدن ریش و موهای بدن.
[1] البته تعدادی از مراجع همانند آیت الله خویی (ره) گذاشتن ریش در قسمت چانه (که در عرف به آن ریش پرفسوری گفته می شود) و تراشیدن بقیه قسمت های صورت را جایز می دانند. نک: صراط النجاة (للخوئی مع حواشی التبریزی)، ج2، صص 285- 284.