مجامعت با همسر در غیر از ایام حیض و نفاس و در حال احرام و روزه یا موارد ثانوی دیگر حرام نیست. «مجامعت در ماه های محرم و صفر و ایام شهادت و سوگواری حرمت شرعی ندارد، بلی این یک نوع احترام به پیشوایان دینی محسوب می شود، همچنان که معمولاً افراد در مرگ عزیزانشان به احترام آنها مدتی از مجامعت کناره می گیرند.[1]،[2]

البته طبق بعضى از روایات، مجامعت و نزدیکى با همسران در ایام و ساعاتى نامناسب است و این روایات در کتابهاى معتبره (حدیثى و فقهى) شیعه موجود و در آنها حکمت و فلسفه این دستورات تا حدودى تشریح شده است[3].

برخی از این ایام و ساعات به قرار زیر است:

الف) 1- جماع در شب و روزى که ماه و خورشید گرفته است. 2- هنگام غروب خورشید. 3- هنگام طلوع فجر تا طلوع آفتاب. 4- شب اول ماه غیر از ماه رمضان. 5- در شب آخر ماه. 6- جماع بعد از احتلام در خواب. 7- جماع در جایى که کودکى باشد که به آنها نگاه کند یا سر و صداى آنها را بشنود، هر چند چیزى متوجه نشود. 8- نگاه کردن به فرج هنگام جماع. 9- جماع به صورت عریان. 10- جماع در زیر آسمان. 11- جماع رو به قبله و پشت به قبله. 12- هنگامى که شکم پر است.

ب ) در اینجا بهتر است به حکمت و علت دو مورد از مطالب بالا اشاره‏اى شود: ابوسعید خدرى نقل مى‏کند که پیامبر(ص) ضمن سفارش به حضرت على(ع) گفت: «یا على! با همسرت اول، وسط و آخر ماه مجامعت نکن، چون باعث جنون، جذام و نقص عضو و نقص عقل همسر و فرزندش مى‏شود».

توجه به نکاتی در این جا مناسب است:

1. اعتبار این روایات اگر تماماً ثابت نشده باشد، در عین حال پاره‏اى از آنها از اعتبار و وثاقت کافى برخوردار است.

2. بیان چنین فلسفه‏هایى، به معناى آن نیست که حتماً چنین خواهد شد، بلکه به معناى آن است که چنین اقتضایى دارد و در صورت وجود دیگر عوامل، تأثیر مى‏کند، لیکن در مواردى نیز ممکن است به سبب فقدان پاره‏اى از شرایط، نتیجه دیگرى به دست آید. ناگفته نماند اکنون برخى پژوهشگران به این نتیجه رسیده‏اند همان‏گونه که تفاوت شب‏هاى مهتابى و غیرمهتابى در جزر و مد دریا مؤثر است، بر وضعیت بدن انسان و مسائل خاص همبسترى نیز مؤثر است.[4]