«عورت» در روایات، به معانی متعدّدی آمده و از مواضع مختلف تعبیر به عورت شده است، امّا آنچه در فقه از آن به عنوان عورت تعبیر شده و پوشاندن آن واجب دانسته شده، همان موضع معروفی است که اشاره به آلت تناسلی و دبر مرد دارد و در زن نیز دو موضع قبل و دبر را شامل است.[1]
گفتنی است:
1. در برخی از روایات از تمام بدن زن به عنوان عورت یاد شده است که معنایی دیگر دارد.[2]
2. پوشش عورت در مکان های مختلف، معنایی دیگر گرفته و مقدار بیشتری از معنای عورت معروف را شامل می شود به همین جهت، مقداری که باید در حمام پوشانده شود، غیر از مقداری است که در جاهای دیگر -مثل مسجد- باید پوشانده شود؛ لذا در روایات، میزان عورت که در مسجد باید پوشانده شود را از ناف تا زانو آورده اند.[3]
[1]. شبیرى زنجانى، سید موسى، کتاب نکاح، ج 2، ص 627، مؤسسه پژوهشى راىپرداز، قم، چاپ اول، 1419ق.
[2]. ر.ک: نمایه «معنای عورت در قرآن و روایات»، سؤال 8303 (سایت: 8411).
[3]. طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، ج 3، ص 263، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.