این روایت: « النِّکَاحُ سُنَّتِی فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِی فَلَیْسَ مِنِّی » از سخنان پیامبر اکرم (ص) است.[i] معنای آن این است: ازدواج، سنّت من است. هر کس از سنّت من رویگردان شود از من نیست.
و معنای سنت در متون اسلامی بدین معنا است:
سنّت در لغت به روش در پیش گرفته شده و عادت شده در زندگى اطلاق مىگردد، چنان که پیامبر اکرم (ص) مىفرماید:
« مَنْ سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً کَانَ لَهُ أَجْرُهَا وَ أَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ سَنَّ سُنَّةً سَیِّئَةً کَانَ عَلَیْهِ وِزْرُهَا وَ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَة » (کسى که طریقه خوبى را پایه گذاری نماید، اجر و ثواب هر کس که تا روز قیامت به آن عمل کند را دارا است و کسى روش نکوهیده ای را اختراع نماید، گناه آن و هر کس که عمل به آن تا روز قیامت کند بر عهده او است.)
سنّت در اصطلاح علم حدیث، گفتار، عملکرد یا تقریر (تأییداتى) است که به قصد تشریع براى امّت از پیامبر اکرم (ص) صادر شده است. با قید «به قصد تشریع»، امور دنیوى و عادى و فطرىاى که ارتباطى به امور دینى و وحى ندارد از تعریف خارج مىشود. زیرا چنین امورى به طبیعتا از شخص صادر مىگردند و طبع افراد متفاوت است و نمىتوان همه امّت اسلامى را به امورى که عادى و آفرینشى هستند مقید کرد.
شیعیان در تعریف سنّت به جاى پیامبر اکرم (ص) لفظ «معصوم» را مىگذارند سنت به معناى عام کلمه در نزد محدّثان شامل واجب و مستحبّ مىشود، ولى در اصطلاح فقیهان تنها به امور مستحب اطلاق مىگردد.[ii]
نمایه های مرتبط:
فلسفه ازدواج در اسلام، سؤال 1300
[i]. شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص 101، مطبعة حیدریة، نجف، بى تا.
[ii]. ر.ک: خرمشاهى، بهاء الدین – انصارى، مسعود، پیام پیامبر، ص 8، منفرد، تهران، 1376 ش.