وضوى ارتماسى آن است که انسان صورت و دستها را به قصد وضو با مراعات شستن از بالا به پایین در آب فرو برد؛ اما براى این که مسح سر و پاها با آب وضو باشد، باید در شستن ارتماسى دستها، قصد شستن وضویى، هنگام بیرون آوردن دستها از آب باشد و یا این که مقدارى از دست چپ را، باقى گذارد، تا آن را با دست راست، ترتیبى، بشوید.
البته برخی از مراجع معظم تقلید، این گونه از وضوی ارتماسی را به این علت که مسح باید با آب وضو باشد، جایز ندانسته یا خلاف احتیاط می دانند، لذا در تبیین وضوی ارتماسی چنین فرموده اند: در وضوی ارتماسی، انسان صورت و دست راست را به قصد وضو در آب فرو می برد و با دست راست دست چپ را به قصد وضو بشوید، و مسح سر و پاها را انجام دهد.[1]
[1]. حضرات آیات: خویی،تبریزی،صافی‌گلپایگانی،زنجانی،نوری‌همدانی؛ امام خمینى، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل (محشّٰى)، ج1، ص 160، م261، دفتر انتشارات اسلامى، قم، هشتم، 1424 ه ق.