اگر مرادتان آن است که کلمات را بر زبان نیاورده و تنها در دلتان خواندهاید، هر مقدار از نمازهایی را که یقین دارید به صورت مذکور خواندهاید، صحیح نیست و باید قضا نمایید و نسبت به مقدار مشکوک وظیفهاى ندارید. با این حال، برخی از فقها در این باره میگویند در صورتی که نسبت به این مسئله جاهل قاصر[1] بوده است، نمازها صحیح است.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [2]
حضرت آیت الله العظمی خامنهای (مد ظله العالی):
هر مقدار از نمازهایی را که یقین دارید به صورت مذکور خواندهاید، صحیح نیست و باید قضا نمایید و نسبت به مقدار مشکوک وظیفهاى ندارید.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر از روی جهل قصوری بوده نمازها صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
آن مقدار که یقین دارید اشتباه خواندهاید بجا میآورید، و نسبت به مقدار مشکوک وظیفهای ندارید.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
اگر منظور این است که جملات نماز را به زبان نیاوردهاید و تنها از قلبتان گذراندهاید، نمازها باطل است و باید قضا کنید.
[1]. یعنی نسبت به آموختن مسئله معذور بوده و دسترسی برای یاد گرفتن آن، نداشته است، "یا احتمال نمىداده که تکلیف متوجه او باشد، و به این جهت تحقیق نکرده، جاهل قاصر است." نک:گلپایگانی، سید محمد رضا،مجمع المسائل،ج4، ص 179،دار القرآن الکریم،قم،1409ق.
[2]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه ای، سیستانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.