کد سایت
fa26372
کد بایگانی
31528
نمایه
اختلاط زن و مرد در طواف خانه خدا
خلاصه پرسش
اگر مختلط بودن زن و مرد اشکال دارد، چرا آنان در طواف خانه کعبه مختلطند؟
پرسش
اگر مختلط بودن زن و مرد اشکال دارد، چرا در طواف خانه کعبه مختلط اند و خداوند این امر را جایز دانسته پس میشه در جاهای دیگر هم مختلط باشند!
پاسخ اجمالی
اصل اختلاط منعی ندارد. آنچه مورد گفت‌وگو است، منع اختلاط فساد انگیز است. اختلاط مرد و زن در مسجد الحرام در گذشته این‌گونه و با این حجم سنگین نبوده و طبیعتاً شارع مقدس به دلیل فقدان فساد در اختلاط، در این زمینه منعی اعلام نکرده است. اما اکنون نیز اگر این اختلاط، منجر به فساد شود باید روش طواف اصلاح شود.
البته یاد آور می‌شویم که مقایسه حضور مختلط زن و مرد در مکان‌های خاص عبادت مانند مکه با مکان‌های دیگر، قیاس صحیحی نیست؛ زیرا معمول انسان‌هایی که در این مکان‌ها حضور می‌یابند به خود و اعمال خویش مشغول‌اند و کمتر به مسائل شهوانی توجه دارند، از این‌رو برخی اعمال حج مانند حضور در صحرای عرفات، به صحنه قیامت تشبیه شده است؛ زیرا در قیامت با این‌که اکثر مردم(جز مؤمنان) لخت محشور می‌شوند اما کسی به کسی نگاه نمی‌کند. رسول خدا(ص) در این زمینه فرمود: مردم روز قیامت، پا برهنه و عریان و دست خالى برانگیخته مىشوند، عرق از سر و رویشان مىریزد، و به بنا گوششان مىرسد! سوده همسر پیامبر(ص)، راوى حدیث مىگوید: عرض کردم: یا رسول اللَّه!- درود خدا بر تو!- چه دردناک است که بعضى از مردم به حال بعضى مىنگرند! فرمود: نه، هر کدام گرفتارند، هر کسى آن روز، کارى دارد که دیگران را از خاطر مىبرد،...[1]
البته یاد آور می‌شویم که مقایسه حضور مختلط زن و مرد در مکان‌های خاص عبادت مانند مکه با مکان‌های دیگر، قیاس صحیحی نیست؛ زیرا معمول انسان‌هایی که در این مکان‌ها حضور می‌یابند به خود و اعمال خویش مشغول‌اند و کمتر به مسائل شهوانی توجه دارند، از این‌رو برخی اعمال حج مانند حضور در صحرای عرفات، به صحنه قیامت تشبیه شده است؛ زیرا در قیامت با این‌که اکثر مردم(جز مؤمنان) لخت محشور می‌شوند اما کسی به کسی نگاه نمی‌کند. رسول خدا(ص) در این زمینه فرمود: مردم روز قیامت، پا برهنه و عریان و دست خالى برانگیخته مىشوند، عرق از سر و رویشان مىریزد، و به بنا گوششان مىرسد! سوده همسر پیامبر(ص)، راوى حدیث مىگوید: عرض کردم: یا رسول اللَّه!- درود خدا بر تو!- چه دردناک است که بعضى از مردم به حال بعضى مىنگرند! فرمود: نه، هر کدام گرفتارند، هر کسى آن روز، کارى دارد که دیگران را از خاطر مىبرد،...[1]
[1]. ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسی، آداب و اخلاق در اسلام (ترجمه مجموعه ورّام)، مترجم: عطایی، محمد رضا، ص 538، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول، 1369ش.