اکثر مراجع تقلید میگویند، با داشتن روزه قضا نذر روزه صحیح نیست و نذر محقق نمیشود و عمل به آن لازم نیست، مگر آنکه نذر کند روزه نذری را بعد از انجام روزه قضا به جا آورد، اما برخی از مراجع[1] چنین نذری را جایز و صحیح میدانند.
درباره اختلاف نظر مذکور یادآور میشویم، فقها انجام روزه مستحبی را با داشتن روزه واجب صحیح نمیدانند؛[2] از اینرو، چون روزه نذری به خودی خود واجب نیست، پس کسی که روزه قضای واجب بر عهده دارد، روزه نذری از او صحیح نیست، ولی برخی از فقها معتقدند، همینکه فرد نذر میکند روزه بگیرد، روزهای بر او واجب میشود؛ پس در واقع، دو روزهی واجب بر عهده او میآید، یکی، روزهی قضای واجب و دیگری روزهای که با نذر بر او واجب شده است.[3]بنابراین با داشتن روزه قضا میتواند نذر روزه کند.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[4]
حضرت آیت الله العظمی تبریزی (مد ظله العالی):
مىتواند نذر کند. [5]
حضرت آیت الله العظمی امام خمینی (مد ظله العالی):
چنین روزه ای باطل است.[6]
حضرت آیت الله العظمی خامنهای (مد ظله العالی):
با داشتن روزه قضا نذر روزه صحیح نیست و نذر محقق نمیشود و عمل به آن لازم نیست مگر آن که قصد داشته باشید روزه نذری را بعد از روزه قضا بجا آورید.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
صحیح نیست مگر بعد از انجام قضا.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
کسى که روزۀ قضا بر ذمّه دارد میتواند نذر کند که روزه بگیرد و صحیح است.[7]
حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (مد ظله العالی):
چنین روزهای اشکال دارد.[8]
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
در فرض سوال، نذر اشکال دارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
مانعی ندارد.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
چنین نذری منعقد نمیشود، مگر آنکه نذر کند بعد از انجام روزۀ قضا، روزۀ مستحب بگیرد.
[1]. آیات عظام تبریزی، صافی گلپایگانی و نوری همدانی.
[2]. ر. ک: نمایه 79935 (انجام روزه مستحبی با داشتن روزه واجب).
[3]. ر. ک: یزدى، سید محمد کاظم، العروة الوثقى، ج 2، ص 218، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، دوم، 1409 ه ق.
[4]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنهای، سیستانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.
[5]. تبریزى، جواد، تنقیح مبانی العروة(کتاب الصوم)، ص 131، دار الصدیقة الشهیدة (س)، قم، اول، 1427 ه ق.
[6]. یزدى، سید محمد کاظم طباطبایى، العروة الوثقى (المحشّٰى)، ج 3، ص 619، دفتر انتشارات اسلامى، قم، اول، 1419 ه ق.
[7]. صافى گلپایگانى، لطف الله، جامع الأحکام، ج 1، ص 139، س 495، انتشارات حضرت معصومه(س)، قم، چهارم، 1417 ه ق.
[8]. یزدى، سید محمد کاظم، العروة الوثقى مع تعلیقات الفاضل، ج 2، ص 47، مرکز فقهى ائمه اطهار (ع)، قم، اول، بیتا.