کد سایت
fa48743
کد بایگانی
59992
نمایه
نزول آیاتی و نخندیدن پیامبر اکرم(ص)
طبقه بندی موضوعی
تفسیر
خلاصه پرسش
پیامبر اسلام(ص) بعد از نزول کدام آیه از قرآن، تا آخر عمرش هرگز نخندید؟
پرسش
پیامبر گرامی اسلام(ص) بعد از نزول کدام آیه از کدام سوره هرگز نخندید؟
پاسخ اجمالی
روایات مختلفی در منابع اسلامی نقل شده است که پیامبر اسلام(ص) بعد از نزول آیاتی از قرآن دیگر نخندید:
1. بعد از نزول آیات 59 و 60 سوره نجم:[1] «آیا از این سخن (احوال امت‌ها و نزدیکى قیامت یا از قرآن) تعجّب می‌کنید، و می‌خندید و نمی‌گریید».
2. وقتی پیامبر خدا(ص) بنى امیه را به شکل میمون‌هایى بر منبرش دید، بسیار ناراحت شد، و تا زنده بود کسى او را خندان ندید، تا این‌که خداى تعالی آیه 60 سوره اسراء را نازل کرد:[2] «[به یاد آور] زمانى را که به تو گفتیم: پروردگارت احاطه کامل به مردم دارد [و از وضعشان کاملاً آگاه است.] و ما آن رؤیایى را که به تو نشان دادیم، فقط براى آزمایش مردم بود همچنین شجره ملعونه (درخت نفرین شده) را که در قرآن ذکر کرده‌ایم. ما آنها را بیم داده [و انذار] می‌کنیم اما جز طغیان عظیم، چیزى بر آنها نمی‌افزاید!».
1. بعد از نزول آیات 59 و 60 سوره نجم:[1] «آیا از این سخن (احوال امت‌ها و نزدیکى قیامت یا از قرآن) تعجّب می‌کنید، و می‌خندید و نمی‌گریید».
2. وقتی پیامبر خدا(ص) بنى امیه را به شکل میمون‌هایى بر منبرش دید، بسیار ناراحت شد، و تا زنده بود کسى او را خندان ندید، تا این‌که خداى تعالی آیه 60 سوره اسراء را نازل کرد:[2] «[به یاد آور] زمانى را که به تو گفتیم: پروردگارت احاطه کامل به مردم دارد [و از وضعشان کاملاً آگاه است.] و ما آن رؤیایى را که به تو نشان دادیم، فقط براى آزمایش مردم بود همچنین شجره ملعونه (درخت نفرین شده) را که در قرآن ذکر کرده‌ایم. ما آنها را بیم داده [و انذار] می‌کنیم اما جز طغیان عظیم، چیزى بر آنها نمی‌افزاید!».
[1]. ابوالفتوح رازى، حسین بن على، روض الجنان و روح الجنان فى تفسیرالقرآن، ج 18، ص 206، مشهد، بنیاد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى، 1408ق؛ زمخشرى محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج 4، ص 430، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ سوم، 1407ق.
[2]. بحرانى سید هاشم، البرهان فى تفسیر القرآن، ج 3، ص 544، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، 1416ق؛ ابن کثیر دمشقى، اسماعیل بن عمرو، تفسیر القرآن العظیم، ج 5، ص 85، بیروت، دار الکتب العلمیه، منشورات محمدعلى بیضون، چاپ اول، 1419ق؛ سیوطى، جلال الدین، الدر المنثور فى تفسیر الماثور، ج 4، ص 191، قم، کتابخانه آیه الله مرعشى نجفى، 1404ق.