جنگهای دوران خلافت امام علی(ع) که هر دو طرف آن از صحابه و تابعان بودند، از مسلمات تاریخی است که کسی را یارای انکار آن نیست و تمام مورخان اهل سنت نیز بدان اشاره کرده‌اند، اما در مورد ناسزا گفتن به یکدیگر نیز ماجراهایی در برخی از منابع تاریخی مورد پذیرش اهل سنت نقل شده است:
1. پس از جریان حکمیت، ابو موسى اشعرى به عمرو عاص گفت: «خداوند تو را لعنت کند، تو مانند سگى می‌مانى که اگر تحت فشار قرار گیرد زبان از کام درآورد و اگر رهایش کنى [باز هم] زبان از کام درآورد. عمرو گفت: خدا تو را لعنت کند تو مانند الاغى هستى که کتاب‌ها را حمل می‌کنى».[1]
2. محمد بن ابی‌بکر ضمن نامه‌اش به معاویه، او و پدرش را ملعون و نفرین شده می‌داند و خطاب به او می‌گوید: «تو خود ملعون و نفرین‌شده و نیز پسر فرد نفرین‌شده‌اى! همواره تو و پدرت علیه دین خدا و رسول خدا دردسر و مانع‌تراشی می‌کردید».[2]

---