در کتاب‌های تاریخی آمده است که حضرت ابوالفضل العباس(ع) با لبابه دختر عبدالله (عبیدالله[1]) بن عباس،[2] پسر عموی پیامبر(ص) ازدواج کرد که حاصل این ازدواج، چند فرزند پسر به نام‌های عبیدالله،[3] فضل[4] و عبدالله[5] بود.
بر اساس برخی گزارش‌ها محمد در کربلا به شهادت رسید،[6] قاسم که در کربلا حضور داشت و وقتی ندای امام حسین(ع) را شنید، به یاری ایشان شتافت.[7] همچنین ایشان فرزندی به نام حسن داشت که مادرش کنیز بود.[8]
در تاریخ دمشق برای حضرت ابوالفضل(ع) فرزند دختری به نام نفیسه نیز ذکر شده است؛[9] اما در بخش دیگری از همین کتاب[10] و نیز دیگر کتاب‌های تاریخی، وی را فرزند عبیدالله بن عباس(ع) دانسته‌اند که نوه حضرت ابوالفضل(ع) بود.[11]
گفته می‌شود که افراد زیادی از نسل حضرت ابوالفضل(ع) باقی نمانده‌اند[12] و نسل ایشان تنها از فرزندش عبیدالله ادامه یافت.[13]
[1]. مصعب بن عبدالله، نسب قریش، مصحح، لوى پرووانسال، اواریست، ص 79، قاهره، دارالمعارف، چاپ چهارم، 1999م.
[2]. ابن صوفى نسابه، المجدی فی أنساب الطالبیین، ص 436، قم، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى، چاپ دوم، 1422ق.
[3]. همان.
[4]. همان.
[5]. ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 10، ص 251، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها و أهلها، محقق، شیری، علی، ج 40، ص 18، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1415ق؛ البته احتمال دارد که سهو قلمی در نام وی اتفاق افتاده باشد و وی همان عبیدالله باشد.
[6]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 112، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.
[7]. أبو اسحاق، الإسفراینی، نور العین فی مشهد الحسین ع، ج 1، ص 43، تونس، المنار، بی‌تا.
[8]. جمال الدین یوسف بن حاتم شامی، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم ع، ص 440، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ اوّل، 1420ق.
[9]. تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها و أهلها، ج 43، ص 26.
[10]. همان، ص 25.
[11]. ابن حزم اندلسی، ابو محمد علی بن احمد، جمهرة انساب العرب، ص 67، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اوّل، 1418ق.
[12]. ابن عنبه حسنی، سید احمد بن علی، عمدة الطالب فی أنساب آل أبی طالب، ص 219، قم، انتشارات انصاریان، 1417ق.
[13]. جمهرة انساب العرب، ص 67.