کد سایت
fa90794
کد بایگانی
107525
نمایه
غسل دادن امام سجاد توسط یک کنیز
طبقه بندی موضوعی
امام سجاد ع
برچسب
امام سجاد|غسل میت|کنیز|زین العابدین|ام ولد
خلاصه پرسش
آیا امام سجاد(ع) وصیت کردند کنیزی ایشان را غسل میت دهد؟
پرسش
آیا این روایت در کتاب تهذیب الأحکام درست است که امام سجاد(ع) وصیت کرد ام ولدی (کنیزی) ایشان را غسل میت دهد؟
پاسخ اجمالی
گزارشی در این زمینه وجود دارد که شیخ طوسی(ره) آن‌را نقل نموده است:
امام صادق(ع) از پدرشان امام باقر(ع) روایت کرده‌اند که امام سجاد(ع) وصیت نمود کنیز حضرت که مادر فرزندشان نیز بود، ایشان را غسل دهد و آن کنیز نیز به همین وصیت عمل کرد و امام را غسل داد.[1]
در سلسله سند این روایت، فردی به نام «غیاث بن کلوب» وجود دارد که از اهل‌سنت بوده اما طبق نظر برخی اندیشمندان شیعی، فرد قابل اعتمادی می‌باشد.[2]
به هر حال، شیخ حُرّ عاملی بعد از نقل این روایت در تبیین آن می‌گوید: روایات بسیاری وجود دارد که امام را تنها امام بعدی غسل می‌دهد، پس این وصیت می‌تواند به معنای کمک کردن و مشارکت در غسل باشد، چنانچه در گزارش مرتبط با اسماء بنت عمیس(و یاری رساندن او به امام علی(ع) در غسل‌دادن حضرت زهرا(س)) بدان پرداختیم و یا این روایت، دلالت بر جواز این عمل(در ظاهر) و یا تقیه دارد، هر چند در واقع، امام باقر(ع) متکفل اصلی غسل پدر بزرگوارشان بودند، چنان‌که اخبار به صراحت، دلالت بر این مسئله دارد.[3]
امام صادق(ع) از پدرشان امام باقر(ع) روایت کرده‌اند که امام سجاد(ع) وصیت نمود کنیز حضرت که مادر فرزندشان نیز بود، ایشان را غسل دهد و آن کنیز نیز به همین وصیت عمل کرد و امام را غسل داد.[1]
در سلسله سند این روایت، فردی به نام «غیاث بن کلوب» وجود دارد که از اهل‌سنت بوده اما طبق نظر برخی اندیشمندان شیعی، فرد قابل اعتمادی می‌باشد.[2]
به هر حال، شیخ حُرّ عاملی بعد از نقل این روایت در تبیین آن می‌گوید: روایات بسیاری وجود دارد که امام را تنها امام بعدی غسل می‌دهد، پس این وصیت می‌تواند به معنای کمک کردن و مشارکت در غسل باشد، چنانچه در گزارش مرتبط با اسماء بنت عمیس(و یاری رساندن او به امام علی(ع) در غسل‌دادن حضرت زهرا(س)) بدان پرداختیم و یا این روایت، دلالت بر جواز این عمل(در ظاهر) و یا تقیه دارد، هر چند در واقع، امام باقر(ع) متکفل اصلی غسل پدر بزرگوارشان بودند، چنان‌که اخبار به صراحت، دلالت بر این مسئله دارد.[3]
[1]. «أَنَّ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ(ع) أَوْصَى أَنْ تُغَسِّلَهُ أُمُّ وَلَدٍ لَهُ إِذَا مَاتَ فَغَسَّلَتْهُ»؛ طوسى، ابو جعفر، محمد بن حسن، تهذیب الأحکام، ج 1، ص 444، ح 1437، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چهارم، 1407 ه ق.
[2] . ر. ک: مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 2، ص 253، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1403 ق.
[3]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 2، ص 530، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.