خانمی که حامله ( باردار) است و زاییدن او نزدیک است و روزه براى او یا حملش ضرر داشته باشد، روزه گرفتن بر او واجب نیست. چنین زنی باید براى هر روز یک مد طعام یعنى گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد و روزههایى را که نگرفته است در سال های بعد قضا نماید.[1]
همچنین زنی که بچه شیر می دهد اگر روزه گرفتن او باعث کم شدن شیر او یا ضرر به او یا طفل شیر خواره داشته باشد روزه گرفتن بر او واجب نیست. و باید براى هر روز یک مد طعام یعنى گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد و نیز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست، و بنا بر احتیاط واجب باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد. و در هر صورت روزههایى را که نگرفته باید قضا نماید. [2]
بنا بر این زنانی با شرایط مذکور در سؤال، ضمن افطار روزه های خود باید کفاره (براى هر روز یک مد طعام) در سال های بعد قضاء روزه هایی را که نگرفته است قضاء کند.
[1]. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج1، ص: 957، مسأله 1728.
.[2] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج1، ص: 958، مسأله 1729.