کد سایت
fa91288
کد بایگانی
81599
نمایه
تشبیه امامان(ع) به برخی اوصاف خوب حیوانات
طبقه بندی موضوعی
امام علی ع,امام مهدی عج,پیامبران و امامان
خلاصه پرسش
این‌که نام برخی حیوانات(مانند شیر و طاووس) در وصف امامان(ع) مورد استفاده قرار گیرد، آیا توهین به آن‌حضرات نیست؟
پرسش
چرا در روایات به برخی از اوصاف خوب حیوانات برای امامان معصوم(ع) اشاره شده است؟
پاسخ اجمالی
گزارش‌هایی وجود دارد که در آنها امامان معصوم(ع) به موجوداتی؛ مانند «شیر» و «طاووس» تشبیه شده و یا به اشیاء بی‌قیمتی نظیر خاک نسبت داده شده‌اند.[1]
1. از القاب مشهور امام علی(ع)، «ابوتراب»(پدر خاک) است.
2. امام حسن(ع) در پاسخ به سؤال شخصی یهودی، پدر خودشان را «اسد الله»، و یا «شیر خدا» معرفی می‌کنند.[2] این لقب در زمان زندگی حضرتشان از طرف برخی افراد به عنوان یک لقب نیکو برای آن امام نیز مورد استفاده قرار گرفته است.[3]
3. پیامبر(ص) در توصیف آخرین امام فرمودند: «مهدی(ع) طاووس اهل بهشت است».[4]
این تشبیه‌ها را نمی‌توان نوعی توهین به آن‌حضرات به شمار آورد؛ زیرا برخی حیوانات علاوه بر صفات حیوانی، ویژگی‌های ارزش‌مندی هم دارند؛ مانند نترس بودن در شیر که اگر تنها با توجه به همین ویژگی، فرد شجاعی را به این حیوان تشبیه کنیم، نه تنها توهینی به او شمرده نخواهد شد؛ بلکه نوعی ستایش او به شمار خواهد آمد. همین‌طور اگر فردی را در تواضع به خاک، در زیبایی بدن به طاووس، در زیبایی چشم به آهو، در صدای خوش به بلبل، در بلند نظری به عقاب و ... تشبیه کنیم، همگی ستایش او خواهد بود. و توهین آن‌جا است که فردی را در صدای بد به الاغ، در درنده‌خویی به گرگ و ...تشبیه نماییم.[5]
1. از القاب مشهور امام علی(ع)، «ابوتراب»(پدر خاک) است.
2. امام حسن(ع) در پاسخ به سؤال شخصی یهودی، پدر خودشان را «اسد الله»، و یا «شیر خدا» معرفی می‌کنند.[2] این لقب در زمان زندگی حضرتشان از طرف برخی افراد به عنوان یک لقب نیکو برای آن امام نیز مورد استفاده قرار گرفته است.[3]
3. پیامبر(ص) در توصیف آخرین امام فرمودند: «مهدی(ع) طاووس اهل بهشت است».[4]
این تشبیه‌ها را نمی‌توان نوعی توهین به آن‌حضرات به شمار آورد؛ زیرا برخی حیوانات علاوه بر صفات حیوانی، ویژگی‌های ارزش‌مندی هم دارند؛ مانند نترس بودن در شیر که اگر تنها با توجه به همین ویژگی، فرد شجاعی را به این حیوان تشبیه کنیم، نه تنها توهینی به او شمرده نخواهد شد؛ بلکه نوعی ستایش او به شمار خواهد آمد. همین‌طور اگر فردی را در تواضع به خاک، در زیبایی بدن به طاووس، در زیبایی چشم به آهو، در صدای خوش به بلبل، در بلند نظری به عقاب و ... تشبیه کنیم، همگی ستایش او خواهد بود. و توهین آن‌جا است که فردی را در صدای بد به الاغ، در درنده‌خویی به گرگ و ...تشبیه نماییم.[5]
[1]. ر. ک: «غضنفر لقب امام علی (ع)»، 10909؛ «نام‌ها و نسب امام علی(ع)»، 53062؛ «کنیه ابو تراب به امام علی (ع) )»، 14879؛ «القاب امام علی (ع) و یاد کردن پیامبر (ص) به آنها»، 16667
[2]. بحرانی، سید هاشم، مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر، ج 3، ص 295، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1413ق.
[3]. طبری آملی صغیر، محمد بن جریر بن رستم، نوادر المعجزات فی مناقب الأئمة الهداة علیهم السلام، محقق، مصحح، اسدی، باسم محمد، ص 157، قم، دلیل ما، چاپ اول، 1427ق.
[4]. ر. ک: «حضرت مهدی طاووس بهشتیان»، 5334؛ بحرانی، سید هاشم، بهجة النظر فی إثبات الوصایة و الإمامة للأئمة الإثنی عشر، محقق، مصحح، مبارک، عبد الرحیم، ص 165 و 183، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، چاپ دوم، 1427ق.