کد سایت
fa93040
کد بایگانی
81580
نمایه
بیعت نکردن سرشناسان مدینه با یزید
طبقه بندی موضوعی
امام حسین ع,صحابه ,برخی صحابیان
خلاصه پرسش
آیا از میان تمام مسلمانان مناطق مختلف اسلامی، تنها امام حسین(ع)، عبدالله بن عمر، عبدالله بن زبیر و عبدالرحمان بن ابوبکر با یزید بیعت نکردند؟
پرسش
آیا همه مسلمانان به جز چهار نفر: حسین بن علی، عبدالله بن عمر، عبدالله بن زبیر و عبدالرحمان بن ابوبکر با یزید بیعت کردند؟
پاسخ اجمالی
بعد از مرگ معاویه، فرزندش یزید به حاکم مدینه(ولید بن عتبه)، نامهای نوشت تا از سران مدینه بیعت بگیرد؛ اما از میان افراد سرشناس مدینه که به نحوی در فعالیتهای اجتماعی و سیاسی نیز دخیل بودند، چند نفر با یزید بیعت نکردند:
1. حسین بن علی(ع): آنحضرت فرمود: من با یزید بیعت نمیکنم؛ زیرا معاویه با برادرم شرط کرده بود که بعد از او خلافت به من برسد و به هیچ وجه به فرزندان خویش ندهد؛[1] لذا شبانه از مدینه خارج شد و همراه با خانواده خود به مکه رفتند.[2]
2. عبدالله بن زبیر: او وقتی از جریان بیعت گرفتن برای یزید مطلع شد، شبانه از بیراهه به سمت مکه حرکت کرد.[3]
3. عبدالله بن عمر: وقتی معاویه میخواست برای فرزندش یزید بیعت بگیرد، هزار درهم برای عبدالله بن عمر فرستاد، اما عبدالله قبول نکرد.[4]
4. عبدالرحمان بن ابوبکر؛[5]
گفتنی است که بیعت نکردن این چهار نفر بدان معنا نیست که در تمام بلاد اسلامی و حتی در خود مدینه، غیر از این چهار نفر، تمام مردم با یزید بیعت کرده باشند؛ چرا که بزرگانی؛ مانند محمد بن حنفیه، ابن عباس، عبد الله جعفر و... بودند که با یزید بیعت نکردند. برجسته شدن نام حسین بن علی(ع)، عبد الله بن عمر، و عبد الله بن زبیر، برای آن است که معاویه به صورت ویژه به یزید وصیت کرده بود که برای تحکیم پایههای حکومت خود از آنان بیعت بگیرد و مخالفت آنها کاملاً در انظار عمومی مورد تجزیه و تحلیل مردم قرار گرفت.
البته از آنجا که زندگی در گذشته به صورت قبیلهای بود، و مردم هر قوم و قبیله تحت فرمان رؤسای خود بودند، اگر رئیس قبیلهای با حاکم وقت بیعت میکرد به معنای بیعت تمام افراد آن طائفه و قبیله محسوب میشد، و همینطور بر عکس.
1. حسین بن علی(ع): آنحضرت فرمود: من با یزید بیعت نمیکنم؛ زیرا معاویه با برادرم شرط کرده بود که بعد از او خلافت به من برسد و به هیچ وجه به فرزندان خویش ندهد؛[1] لذا شبانه از مدینه خارج شد و همراه با خانواده خود به مکه رفتند.[2]
2. عبدالله بن زبیر: او وقتی از جریان بیعت گرفتن برای یزید مطلع شد، شبانه از بیراهه به سمت مکه حرکت کرد.[3]
3. عبدالله بن عمر: وقتی معاویه میخواست برای فرزندش یزید بیعت بگیرد، هزار درهم برای عبدالله بن عمر فرستاد، اما عبدالله قبول نکرد.[4]
4. عبدالرحمان بن ابوبکر؛[5]
گفتنی است که بیعت نکردن این چهار نفر بدان معنا نیست که در تمام بلاد اسلامی و حتی در خود مدینه، غیر از این چهار نفر، تمام مردم با یزید بیعت کرده باشند؛ چرا که بزرگانی؛ مانند محمد بن حنفیه، ابن عباس، عبد الله جعفر و... بودند که با یزید بیعت نکردند. برجسته شدن نام حسین بن علی(ع)، عبد الله بن عمر، و عبد الله بن زبیر، برای آن است که معاویه به صورت ویژه به یزید وصیت کرده بود که برای تحکیم پایههای حکومت خود از آنان بیعت بگیرد و مخالفت آنها کاملاً در انظار عمومی مورد تجزیه و تحلیل مردم قرار گرفت.
البته از آنجا که زندگی در گذشته به صورت قبیلهای بود، و مردم هر قوم و قبیله تحت فرمان رؤسای خود بودند، اگر رئیس قبیلهای با حاکم وقت بیعت میکرد به معنای بیعت تمام افراد آن طائفه و قبیله محسوب میشد، و همینطور بر عکس.
[1]. ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق، شیری، علی، ج 5، ص 12، بیروت، دار الاضواء، 1411ق.
[2]. دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، الأخبار الطوال، ص 228، قم، منشورات الرضی، 1368ش.
[3]. همان.
[4]. ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 3، ص 506، بیروت، دار صادر، 1385ق.
[5]. مسکویه رازی، ابوعلی، تجارب الامم، تحقیق، امامی، ابو القاسم، سروش، ج 2، ص 38، تهران، چاپ دوم، 1379ش.