کد سایت
fa93457
کد بایگانی
82422
نمایه
کراهت داشتن هم‌نشینی با زنان نامحرم
طبقه بندی موضوعی
احکام,برخی احکام
برچسب
زن|نامحرم|صحبت|هم‌نشینی|محادثة النّساء
خلاصه پرسش
روایاتی که به مردان توصیه می‌کند که از هم‌نشینی با زنان خودداری کنند، آیا اطلاقش شامل معاشرت با بانوان محرم نیز می‌شود؟
پرسش
در بعضی احادیث از «محادثة النّساء» نهی شده، و از آن به عنوان یکی از عوامل مرگ قلب یاد شده است! آیا نساء در این احادیث فقط شامل زنان نامحرم است، یا اطلاق این واژه شامل محارم نیز می‌شود؟
پاسخ اجمالی
در منابع روایی توصیه‌هایی وجود دارد که مردان را از هم‌نشینی و سخن‌‌گفتن بیش از اندازه با زنان منع کرده است؛ مانند:
1. پیامبر(ص): «... سخن گفتن با زنان را کم کنید تا به مقام بلند برسید».[1]
2. امام علی(ع): «... هم‌نشینی با زنان، انسان را به بلا می‌کشاند و قلب را می‌میراند ...».[2]
3. امام صادق(ع): «سخن گفتن با زنان از دام‌های شیطان است».[3]
4. پیامبر(ص): «از هم‌سخن شدن با زنان بپرهیزید» ... «چون هرگاه مردی با زن نامحرمی تنها شود، سومین نفر آنها شیطان است».[4]
مراد پیشوایان دینی از این روایات آن نیست که مردان با مادران، خواهران، همسران و دیگر محارم خود معاشرت نداشته باشند و به عنوان نمونه امام علی(ع) نباید با حضرت فاطمه(س) سخن بگوید و یا امام حسین(ع) نباید با حضرت زینب(ع) معاشرت داشته باشد!
این مطلب به اندازه‌ای واضح است که راوی آخرین حدیث در بیش از هزار سال قبل نیز به این موضوع اشاره کرده و در حاشیه‌‌ای بر این حدیث اعلام کرده که این روایت تنها در مورد گفت‌وگو با بانوان نامحرم است.[5]
این روایات حتی به معنای ممنوعیت کامل گفت‌وگو با زنان نامحرم نیست، بلکه تنها توصیه به آن است که چنین گفت‌وگوها و معاشرت‌هایی تنها در حد ضرورت باشد و در خلوت نباشد؛ زیرا شیطان در کمین است تا هم مردان و هم زنان را گمراه کرده و آنان را به روابط نامشروع بکشاند.
1. پیامبر(ص): «... سخن گفتن با زنان را کم کنید تا به مقام بلند برسید».[1]
2. امام علی(ع): «... هم‌نشینی با زنان، انسان را به بلا می‌کشاند و قلب را می‌میراند ...».[2]
3. امام صادق(ع): «سخن گفتن با زنان از دام‌های شیطان است».[3]
4. پیامبر(ص): «از هم‌سخن شدن با زنان بپرهیزید» ... «چون هرگاه مردی با زن نامحرمی تنها شود، سومین نفر آنها شیطان است».[4]
مراد پیشوایان دینی از این روایات آن نیست که مردان با مادران، خواهران، همسران و دیگر محارم خود معاشرت نداشته باشند و به عنوان نمونه امام علی(ع) نباید با حضرت فاطمه(س) سخن بگوید و یا امام حسین(ع) نباید با حضرت زینب(ع) معاشرت داشته باشد!
این مطلب به اندازه‌ای واضح است که راوی آخرین حدیث در بیش از هزار سال قبل نیز به این موضوع اشاره کرده و در حاشیه‌‌ای بر این حدیث اعلام کرده که این روایت تنها در مورد گفت‌وگو با بانوان نامحرم است.[5]
این روایات حتی به معنای ممنوعیت کامل گفت‌وگو با زنان نامحرم نیست، بلکه تنها توصیه به آن است که چنین گفت‌وگوها و معاشرت‌هایی تنها در حد ضرورت باشد و در خلوت نباشد؛ زیرا شیطان در کمین است تا هم مردان و هم زنان را گمراه کرده و آنان را به روابط نامشروع بکشاند.
[1]. تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، درایتی، مصطفی، ص 257، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1366ش.
[2]. ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول ص، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 151، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق.
[3]. ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، محقق، مصحح، فیضی، آصف، ج 2، ص 214، قم، مؤسسة آل البیت ع، چاپ دوم، 1385ق.
[4]. همان، ج 2، ص 214.
[5]. همان.