کد سایت
fa93466
کد بایگانی
109417
نمایه
نماز خواندن با بدن یا لباس نجس
طبقه بندی موضوعی
طهارت
خلاصه پرسش
اگر نمازگزار از روی فراموشی، با لباس نجس نماز بخواند، آیا نمازش باطل است؟ آیا خون و دیگر نجاسات در این زمینه، تفاوتی با هم دارند؟
پرسش
با سلام؛ اگر بر فرض لباس زیر نجس شده باشد، هر چند بسیار مختصر و بنده از روی فراموشی با همان لباس نماز بخوانم حکمش چیست؟ و آیا در جایی مشاهده کردم که مقدار بسیار اندک نجاست، بخشوده است! آیا این موضوع صحت دارد؟
پاسخ اجمالی
یکی از شرایط نماز آن است که بدن و لباس نمازگزار پاک باشد؛ پس اگر کسى عمداً و از روی اختیار با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.[1] حال اگر این کار غیر عمدی باشد، چند صورت دارد:
1. اگر نماز خواندن با بدن و لباس نجس به جهت ندانستن مسئله و یادنگرفتن باشد، نماز باطل است و باید آنرا قضا کند.[2] البته گروهی از فقها[3] میگویند، این در صورتی است که در یادگیری مسئله مقصر بوده و کوتاهى کرده باشد.
2. اگر نمازگزار از مسئله آگاه باشد، ولی هنگام نماز، نداند که بدن یا لباسش نجس است و بعد از نماز متوجه شود نجس بوده، نمازش صحیح است.[4]
3. اگر نمازگزار بداند که بدن یا لباسش نجس است، ولی هنگام نماز فراموش کند،[5] و در بین نماز یا بعد از آن یادش بیاید، باید نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته باید نماز را قضا کند.[6]
اما در مورد سؤال دوم باید گفت، نجاستی که مقدار کم آن در نماز مورد بخشش قرار گرفته، صرفاً خون است، ولی سایر نجاسات، به هر مقداری که در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز را باطل میکند.[7]
1. اگر نماز خواندن با بدن و لباس نجس به جهت ندانستن مسئله و یادنگرفتن باشد، نماز باطل است و باید آنرا قضا کند.[2] البته گروهی از فقها[3] میگویند، این در صورتی است که در یادگیری مسئله مقصر بوده و کوتاهى کرده باشد.
2. اگر نمازگزار از مسئله آگاه باشد، ولی هنگام نماز، نداند که بدن یا لباسش نجس است و بعد از نماز متوجه شود نجس بوده، نمازش صحیح است.[4]
3. اگر نمازگزار بداند که بدن یا لباسش نجس است، ولی هنگام نماز فراموش کند،[5] و در بین نماز یا بعد از آن یادش بیاید، باید نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته باید نماز را قضا کند.[6]
اما در مورد سؤال دوم باید گفت، نجاستی که مقدار کم آن در نماز مورد بخشش قرار گرفته، صرفاً خون است، ولی سایر نجاسات، به هر مقداری که در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز را باطل میکند.[7]
[1]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنیهاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 1، ص 447، م 799، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.
[2]. آیات عظام گلپایگانى، مکارم شیرازی، صافى گلپایگانی و سیستانی: (بنابر احتیاط واجب).
[3]. آیات عظام امام خمینی، خویی، خامنهای، بهجت، سیستانی و شبیری زنجانی؛ ر.ک: همان، م 800.
[4]. ر. ک: همان، م 802.
[5]. آیت الله سیستانى: (چنانچه فراموشى او از روى بیاعتنایى باشد، باید نماز را -بنابر احتیاط- دوباره بخواند، در غیر اینصورت اعاده نماز لازم نیست، مگر اینکه در میان نماز یادش آمده باشد).
[6]. ر. ک: همان، م 803.