อัลลามะฮ์มัจลิซีได้รายงานฮะดีษบทหนึ่งไว้ในหนังสือบิฮารุลอันว้ารว่า “มีผู้สอบถามอิมามอลีว่าอะไรคือสิ่งจำเป็นและอะไรคือสิ่งจำเป็นกว่า อะไรคือปัญหาและอะไรคือปัญหาที่ใหญ่กว่า สิ่งใดน่าฉงนใจและสิ่งใดน่าฉงนใจกว่า สิ่งใดอยู่ใกล้ และสิ่งใดอยู่ใกล้กว่า? แต่ก่อนที่ชายผู้นั้นจะถามจนจบ ท่านอิมามได้ตอบด้วยบทกวีที่ว่า...
توب رب الورى واجب علیهم
و ترکهم للذنوب اوجب
و الدهر فی صرفه عجیب
و غفلة الناس فیه اعجب
و الصبر فی النائبات صعب
لکن فوت الثواب اصعب
و کلما یرتجى قریب
و الموت من کل ذاک اقرب
กลับใจสู่พระเจ้าเป็นวาญิบ แต่การละเว้นบาปวาญิบกว่า
การหมุนเวียนของวันเวลาน่าฉงนใจ แต่การที่คนส่วนใหญ่มองข้ามวันเวลาน่าฉงนใจกว่า
การอดทนต่ออุปสรรคเป็นเรื่องยาก แต่การทิ้งผลบุญของการอดทนยากยิ่งกว่า
ทุกสิ่งที่คาดฝันเป็นเรื่องใกล้ตัว แต่ความตายใกล้ตัวยิ่งกว่า[1]
[1] มัจลิซี,มุฮัมมัดบากิร,บิฮารุลอันวาร อัลญามิอะฮ์ลิดุเราะริ อัคบาริลอะอิมมะติ้ลอัฏฮ้าร,เล่ม 75,หน้า 89,สำนักพิมพ์อัลวะฟา,เบรุต,ฮ.ศ. 1404 คัดจากคำแปลเทศนาของบรรดาอิมาม(อ.)