گزارش‌هایی وجود دارد که از میان همسران پیامبر اسلام(ص)، امّ‌سلمه دارای زیبایی خاصی بود:
- امام باقر(ع) در حدیثی با سند صحیح،[1] به توصیف ام سلمه می‌پردازد:
«وقتی ولید بن مغیره از دنیا رفت، امّ سلمه به پیامبر(ص) گفت: خاندان مغیره مجلس عزایى برگزار کردند. آیا من هم شرکت کنم؟ آن‌حضرت(ع) به وی اجازه داد. امّ سلمه لباس (عزاى) خود را پوشید و آماده رفتن شد و آن قدر زیبا بود که گویا فرشته است. امّ سلمه هنگامى که برمی‌خاست و موهایش را شانه می‌زد و می‌ریخت بدنش را می‌پوشاند. وی خلخالش را نیز بست و براى پسر عمویش در برابر رسول خدا(ص) نوحه خواند و گفت: خبر مرگ ولید را به پسر و پدرش می‌دهم که نزد خانواده‌اش جوانمردی بوده و حامى حقیقت و داراى مجد و کرامت بود. امام(ع) فرمود: رسول خدا(ص) بر امّ سلمه عیبی نگرفت و چیزى نگفت.[2]
- برخی منابع کهن اهل‌سنت نیز به نقل گزارشی پرداخته‌اند که بر اساس آن، زیبایی ام سلمه به اندازه‌ای بود که موجب آزرده‌شدن عائشه می‌شد!
در این گزارش به نقل از خود عائشه آمده است: هنگامی که رسول خدا(ص) با ام سلمه ازدواج کرد، بسیار ناراحت شدم؛ زیرا که از زیبایی‌های او نزد من گفته بودند، اما خودم را دلداری می‌دادم تا این‌که او را دیدم و فهمیدم که چندین برابر زیباتر از آن بود که دیگران برای من توصیف کرده بودند![3]
[1]. مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، محقق، مصحح، رسولی، سید هاشم، ج 19، ص 76، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1404ق.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 117، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ ر. ک: «حکم بلند کردن موی سر برای زن»، 81891.
[3]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق، عطا، محمد عبد القادر، ج 8، ص 75، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق.