در اسلام، از آزار و اذیت حیوانات و کشتن بی دلیل آنها( مخصوصا نسبت به حیوانات غیر موذی)، نهی شده است.

حتی در روایتی از امام صادق(ع)، این عمل، از زشت ترین گناهان شمرده شده است.[1]

حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) در پاسخ به سؤال مشابهی فرموده اند:

آزار حیواناتی که وجود آنها ضرری برای انسان ندارد، جایز نیست و حتی در حیوانات موذی و مضرّ هرچند کشتن آنها جایز است، حرمت آزار خالی از وجه نیست.[2]

در هر حال، پشیمان شدن از این کردار  نشان از پاکی وجدان است. البته باید به درگاه الاهی توبه نموده و از او طلب آمرزش کرد. اما در ارتباط با اینکه آیا کفاره ای نسبت به این عمل، واجب می شود یا نه؟ نظر شما را به حدیثی در این باره جلب می نماییم:

فردی به نام ابا حمزه، کبوتران نوه اش را از روی غضب سر می برد و گویا بعدها از این عمل خویش پشیمان شده و شرح این واقعه را در سفری که به مکه داشته برای امام باقر(ع) بیان می کند. امام به او می فرمایند:

"اى ابا حمزه، کار زشتی انجام دادی، نمی دانى که چون اهل زمین بچه‏هاى ما را به بازى گیرند، با بال زدن کبوتر، زیان از آنها دفع می شود و ]نیز اینکه[ کبوتران در پایان شب، ]ما را[ به نماز آگاهى دهند. از هر کدامشان یک دینار طلا صدقه بده زیرا از روی خشم آنها را کشتى."[3]

البته علما، از جمله مرحوم مجلسی و صاحب وسائل الشیعه، امر به پرداخت صدقه در این حدیث را حمل بر استحباب می نمایند.[4] بنابر این هر چند در این موضوع، کفاره ای واجب نمی باشد، اما بهتر است بابت کشتن کبوتر مقداری صدقه دهید.

در پایان، نظر شما به دو استفتاء دیگر در همین موضوع جلب می نماییم:

س:کشتن حیوانات اهلى مانند گربه، آن هم بطور فجیع که در اطاق حبس شود و با شدت ضربات آن را بکشند و یا پرنده‌اى مانند کبوتر و کبک اهلى را از روى غضب سر از تنش بکنند موجب صدقه یا مثلا دیه مى‌شود یا نه؟

ج: دیه ندارد و لکن این گونه اذیت به حیوانات، ظلم است و مکافات آن عذاب اخروى است.[5]

س:گناهانى از جمله اذیت کردن و یا کشتن حیوانات را چگونه مى‌توان جبران کرد؟ آیا با توبه بخشیده خواهد شد یا خیر؟

ج: چنانچه شخص از گناهى که کرده توبه کند مورد عفو قرار مى‌گیرد لکن اگر مال دیگرى را تلف کرده باید صاحب مال را راضى کند و حقّ او را اداء کند یا از او حلالیت بگیرد، و اللّه العالم.[6]

لینک به سایت استفتائات.