هر پرنده‌‏اى مانند شاهین، عقاب، باز و کرکس که درنده است و چنگال‏ دارد، حرام است، و هر پرنده‌‏اى که هنگام پرواز بال‌زدنش کمتر از صاف نگهداشتن بالش باشد، حرام است. همچنین تمام انواع کلاغ حتى زاغ بنابر احتیاط واجب، حرام‌اند. اما هر پرنده‌‏اى که بال‌زدنش بیش‏ از صاف نگهداشتن او است، حلال است.

بنابر این، می‌توان پرندگان حرام گوشت را از حلال گوشت به ملاحظه‌ی کیفیّت پرواز آنها تشخیص داد، ولى چنانچه کیفیّت پرواز پرنده‌‏اى معلوم نباشد اگر آن پرنده چینه‌‏دان و یا سنگ‌دان و یا خار پشت پا داشته باشد حلال است و اگر هیچ‌کدام از اینها را نداشته باشد، حرام است. امّا غیر از آنچه ذکر شد، پرندگان دیگر؛ مانند مرغ، کبوتر، گنجشک و شتر مرغ حلال‌اند، ولى کشتن بعضى از پرندگان مکروه است؛ مانند هُدهُد و پرستو. و امّا حیواناتى که پرواز دارند ولى پر ندارند، مانند خفّاش حرام‌اند. همچنین است زنبور و پشه و دیگر حشرات پرنده بنابر احتیاط واجب.[1]

بلدرچین در زبان فارسی همان پرنده‌ای است که در زبان عربی به آن "کرکی" یا "کرک" می‌گویند[2] و ضابطه حلال گوشت بودن را دارد و از این جهت خوردن گوشتش حلال است.

به این مسئله در رساله‌های عملیه این‌گونه تصریح شده است:

"اقسام کبوتر و هر مرغ طوق‌‏دار «منتهى» مثل قمرى و دُبسى و ورشان و حجل و دراج و قبج و قطا و طیهوج و دجاج و کروان و کرکى و صعو (خوردن گوشتشان حلال است) و در اینها علامات حلّ موجود است".[3]

[1]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 2، ص 594 - 595، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.

[2]. علامه حلی، یوسف بن علی، تبصرة المتعلمین فی أحکام الدین، ترجمه و شرح: شعرانی، ابو الحسن، ج 2، ص 640، تهران، منشورات إسلامیة، چاپ پنجم، 1419ق.

[3]. بهجت، محمد تقی، جامع المسائل، ج ‏4، ص 544، قم، دفتر معظم‌له، چاپ دوم، 1426ق.