کسی که با ترک ازدواج به گناه می افتد و با انجام آن از گناه دور می شود، ازدواج بر وی واجب است، امّا اگر بتواند در مقابل فشار های غریزه جنسی خود ر ا حفظ کند و به گناه نیفتد ازدواج بر او واجب نیست.
اگر والدین بدون دلیل موجه شرعی مانع ازدواج واجب فرزند خود شوند مرتکب گناه شده و در گناه او شریک هستند اما این چیزی از گناه فرزند کم نمی کند؛ زیرا او با اختیار خود مرتکب گناه می شود و کسی او را وادار به گناه نکرده است.
بنابر این اگر احساس نمودید که ازدواج کردن بر شما واجب است به طور طبیعی ترک آن معصیت و گناه می باشد، و بر اساس آموزه های دینی و قرآن کریم نمی توانید از کسی (حتّی پدر و مادر) در معصیت خدا اطاعت نمایید.
پاسخ به سؤال شما را در سه قسمت بیان می داریم:
1. در رابطه با واجب بودن ازدواج باید گفت حال افراد و شرایط آنان فرق می کند و بستگی به ایمان و توانایی افراد در مقابل گناه و کنترل غریزه جنسی دارد. اگر فردی با ترک ازدواج به گناه می افتد ازدواج بر او واجب است، امّا اگر در مقابل این مسائل انسان مقاومی باشد ازدواج بر او واجب نیست. البته در هر حال ازدواج یک امر مطلوب و پسندیده و مورد سفارش و تأکید اسلام است.
در این رابطه به نمایه وقت ازدواج طلبه نمایه 2670 مراجعه نمایید.
2. امّا در رابطه با شریک بودن والدین در گناه فرزند به خاطر کوتاهی در ازدواج او.دو نکته باید به طور جدا گانه بررسی شوند.
الف. با توجه به این که انسان در تصمیمات و انجام آن آزاد است، از این رو باید فرا روی کارهایی که انجام می دهد پاسخ گو باشد این طور نیست اگر دیگران هم مقصّر باشد گناهی بر وی نباشد، بلکه تا زمانی که اختیار از او سلب نشده در مقابل اعمالش مسئول بوده و باید پاسخ گو باشد.
ب. اگر کسی دیگری را بر گناهش یاری نماید یا سبب انجام گناه دیگران باشد به همان اندازه در گناه شریک است بدون آن که از گناه صاحب آن کاسته شود.
در این رابطه به نمایه " عذاب والدین در ممانعت فرزندان از انجام واجبات" شماره 2024 مراجعه نمایید.
3. در رابطه با تکلیف شما نسبت به والدین توجه به چند نکته لازم به نظر می رسد.
الف. اگر در هر صورت (با توجه به شرایط مذکور) احساس نمودید که ازدواج کردن بر شما واجب است به طور طبیعی ترک آن معصیت و گناه می باشد، بنابر این بر اساس آموزه های دینی و قرآن کریم شما نمی توانید از کسی (حتّی پدر و مادر) در معصیت خدا اطاعت نمایید، امام رضا (ع) در نامه ای به مأمون می فرماید: نیکی به پدر و مادر حتی اگر مشرک هم باشند واجب است اگر امّا اگر پدر و مادر یا دیگران امر به چیزی نمودند که معصیت خدا در آن است نباید اطاعت نمود؛ زیرا در معصیت خدا، اطاعت از بندگان خدا نیست.[1] امّا این در صورتی است که به گناه بیفتید امّا در غیر این صورت نباید موجبات ناراحتی آنان را فراهم نمایید.
ب. از نظر اسلام نیکیبه پدر و مادر آنقدر اهمیت دارد که خداوند در قرآن مجید آن را بعد از بندگی خداوند قرار داده شده است[2] بنا براین باید با آنان به گونه ای برخورد شود که رنجیده نشوند.
در این رابطه به نمایه «وظایف فرزندان در برابر والدین» شماره 3432 (سایت: 4161) و «اوامر والدین و تکلیف فرزندان» شماره 522 (سایت: 584)، مراجعه نمایید.
.[1] شیخ صدوق، عیونأخبارالرضا(ع) ج 2، ص 124، انتشارات جهان، 1378 هجرى قمرى.
[2]. اسرا، 23، پروردگارت حکم قطعى کرده که غیر او را نپرستید و به والدین احسان کنید.