وسواس از دسیسه و دام‌های شیطان است؛ و نباید به آن اعتنا کرد و برای رهایی از آن، باید با اتکاء به بندگی و عبودیت خداوند و با بالا بردن اعتماد بنفس و خودباوری تلاش کرد.
اما در خصوص بخش اصلی سؤال شما، در جواب باید گفت:
مراجع معظم تقلید در رساله‌های عملیه‌ی خود، چند نشانه برای منی بیان کرده‌اند. آنها می‌گویند: اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است، یا بول، یا غیر اینها، اگر: 1. با شهوت بیرون آید، 2. با جستن بیرون آید، 3. بعد از بیرون آمدن بدن سست شود، آن رطوبت حکم منی را دارد. اما اگر هیچ‌یک از این سه نشانه یا بعضی از اینها را نداشته باشد حکم منی را ندارد، ولی در مریض و زن لازم نیست آن آب، با جستن بیرون آید، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد، در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود.[i]
بنابراین اگر این شرایط را نداشته باشد منی نیست و در نتیجه هم پاک است و هم موجب غسل جنابت نمی‌شود.
[i]. توضیح المسائل مراجع، ج 1، ص 208، م 346.
برای آگاهی بیشتر شما سؤالاتی به طور جداگانه طرح و به آنها پاسخ داده می‌شود:
- منی چه علائمی دارد؟ و در چه صورت احتلام برای مرد حاصل می‌شود؟
- اگر یقین به خروج منی پیدا کردیم، حکمش چیست؟
ج 1: علایم و نشانه‌های تشخیص منی طبق دیدگاه‌های فقها چنین است:
همه‌ی مراجع عظام (به جز آیات عظام بهجت، صافی و مکارم): خروج منی در مردی که سالم است و مریض نیست، سه نشانه دارد. 1. همراه با شهوت باشد. 2. با جستن بیرون آید. 3. بدن سست شود. اگر هیچ‌یک از نشانه‌های سه‌گانه و یا یکی از آنها را نداشت، حکم به منی نمی‌شود، مگر آن‌که از راه دیگری یقین کند که منی است.[1]
آیات عظام بهجت و مکارم: خروج منی در مرد دارای دو نشانه است: 1. همراه با شهوت باشد. 2. با جستن بیرون آید. اگر هیچ‌یک از دو نشانه یا یکی از آن دو را نداشت، حکم به منی نمی‌شود؛ مگر آن‌که از راه دیگری یقین کند که منی است.[2]
آیت الله العظمی صافی: اگر با شهوت و جستن بیرون آید و یا با جستن بیرون آید و بدن سست شود، آن رطوبت حکم منی را دارد و اگر هیچ‌یک از این دو نشانه را نداشت، حکم به منی نمی‌شود، مگر آن‌که از راه دیگری اطمینان پیدا کند که منی است.[3]
امّا آیا این رطوبتی که علایم منی را ندارد، پاک است یا نه، باید به مسئله‌ی 73 رساله‌ی امام خمینی(ره) و دیگر مراجع در باب استبراء رجوع کرد که به طور کلی می‌فرمایند آبی که بعد از ملاعبه و بازی کردن و یا تحریکات شهوانی از انسان خارج می‌شود و علایم منی را نیز ندارد، پاک است. هم‌چنین آبی که گاهی بعد از منی و یا گاهی بعد از بول از انسان خارج می‌شود، اگر بول به آن نرسیده باشد پاک است.[4]
ج2: اگر آبی که از انسان خارج می‌شود، نشانه‌های منی را داشته باشد موجب خواهد شد تا غسل جنابت بر او واجب گردد. اما در صورتی که شک داشته باشد، غسل جنابت واجب نیست و نمازهای خوانده شده هم قضا ندارد.[5]
گفتنی است که وسواس از دسیسه و دام‌های شیطان است؛ و نباید به آن اعتنا نمود و توصیه می‌کنیم برای رهایی از آن و برطرف شدن این‌گونه حالت‌ها، در مسیر تربیت نفس خود، از طریق خودسازی و تهذیب نفس اقدام کنید. و با اهتمام به انجام واجبات، تلاوت قرآن و نماز اول وقت و پرهیز از محرمات، نگاه نکردن به تصاویر شهوانی، دوری از دوستان ناباب و با فاصله گرفتن از مکان‌های معصیت...، زمینه‌های گناه و تحریکات شهوانی غیر مشروع را در نفس خود برطرف نمایید.[6]
[1]. همان، م 346؛ وحید، توضیح المسائل، م 352؛ نوری، توضیح المسائل، م 347؛ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، س 180. نک: نمایه: «شرایط جنابت»، 445.
[2]. بهجت، توضیح المسائل مراجع، م 346؛ مکارم، تعلیقات علی العروة، غسل الجنابة.
[3]. توضیح المسائل، م 1352.
[4]. همان، ص 63، م 73.
[5]. نک: نمایه: «حکم نمازهای خوانده شده با جهل به غسل جنابت،، 585.
[6]. برای آگاهی بیشتر، ر. ک: «مراحل آغازین خودسازی و تزکیۀ نفس»، 387.