زنا و رابطه نامشروع دو جنس مخالف، یکی از مفاسد بزرگ اجتماعی است که باعث خسارت های جبران ناپذیر است به همین جهت اسلام آن ر ا حرام دانسته و با آن شدیداًً مبارزه نموده است [1] از نظر قرآن زنا گناه بسیار بزرگى است که خداوند در باره آن مى‏فرماید:" نزدیک زنا نشوید چرا که عمل بسیار زشتى است و راه و روش بدى است."[2] همچنین این گناه به قدری عظیم و بزرگ است که خداوند متعال برای آن مجازات سنگینی قرار داده است و در باره زن و مرد مجردی که مرتکب این عمل زشت می شوند می فرماید: "ر یک از زن و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید و نباید رأفت (و محبّت کاذب) نسبت به آن دو، شما را از اجراى حکم الهى مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید! و باید گروهى از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده کنند".[3]و بر اساس روایات، اگر زن و مردی که مرتکب این عمل می شوند هر دو یا یکی از آنان متأهل (دارای همسر) باشد حکم فردی که متأهل است قتل و اعدام است .[4] از شدت مجازات معلوم می شود که زنا گناهی بسیار بزرگ است.

استمنا نیز گناه بزرگی است که در روایات از آن نهی شده است ابو بصیر گوید از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: خداوند در روز قیامت با سه گروه حرف نمی زند و به آنان نظر نمی کند و آنان را از گناهان پاکیزه نمی سازد و برای آنان عذابی دردناک است ، یک از آن گروه کسانی هستند که با خود نکاح (استمناء) کرده اند. [5] یا در بعضی از روایات آن را هم وزن و شبیه زنا شمرده اند! امام صادق (ع) در باره مردی که با چهارپایان نزدیکی می کند یا از راه مالیدن آلت تناسلی با دست جنب می شود فرمود :این کارها و شبه آن زنا هستند. [6]

بنا براین استمنا نیز گناه بزرگی است که باید ترک شود، اما در آیات و روایات مجازات معینی (حد) برای آن تعیین نشده است البته حاکم شرع می تواند کسی که مرتکب این گناه شده است را تعزیر نماید. بر این اساس و نیز دلایل دیگری می توان نتیجه گرفت که گناه زنا بیشتر از گناه استمناست.