Please Wait
25696
Allah insanı mümkün olan ən yaxşı halda yaratmış, onun həm bu dünyadakı, həm də o biri dünyadakı ehtiyaclarını, tamamilə, təmin etmişdir. Daha doğrusu, bütün varlıqları insan və ona xidmət etmək üçün yaratmışdır. Bunun özü Allahın insana qarşı nə qədər mehriban olduğunu göstərən ən güclü arqumentdir. Habelə O, başqa varlıqlara qarşı da mehribandır. Onları yoxdan var etmiş, ehtiyaclarını ödəmiş və təkamülə döğru istiqamətləndirmişdir.
Bunu da qeyd etməliyik ki, varlıq aləmində şər, çirkinlik və nöqsan hesab edilən əşya və hadisələrin xüsusi dəlil və özünəməxsus səbəbləri vardır. Onları bildikdən sonra şər, çirkinlik və nöqsanların Allahın rəhmət və mehribanlığı ilə heç bir ziddiyyət təşkil etmədiyi aydın olur.
Allahın mehribanlıq və başqa sifətlərini söhbət pridmenti etdikdə bunu diqqət mərkəzində saxlamaq lazımdır ki, hər bir mövcudun özəlliklərini onun özünün vücudunun böyük- kiçikliyi və tutumunu nəzərə almaqla tədqiqat obyektinə çevirmək lazımdır. Məsələn, kiçik bir uşağın südəmər bir körpəyə olan mehribanlığı bu qədərdir ki, onu təhlükəli əşyalara yaxınlaşmağa qoymur və özünün xoşladığı yeməkləri ona da verir.
Onun ata və anasının mehribanlığı isə daha geniş çərçivədə özünü göstərir. Yəni həm onu təhlükədən uzaqlaşdırırlar, həm yemək-içməyə olan ehtiyaclarını aradan qaldırırlar, həm də onu təhlükəli xəstəliklər qarşısında sığortalamaq üçün – bəzən özlərinin meyllərinin əksinə olaraq – körpənin narahatlıq və əziyyətinə səbəb olan ağrıdıcı vaksin və peyvəndlər vurdurur. Bəzən görürsən körpəni bir həftə qızdırma, rahatsızlıq və iltihab bürüyür və hətta xəstəxanaya da köçürülür. Lakin ata və ana bu işi tam dəqiqliklə yerinə yetirirlər. Çünki bu işi öz övladlarına qarşı bir qayğı və mehribanlıq hesab edirlər. Zira ki, bilirlər, əgər körpələri bu dərdələri çəkməsə, öldürücü xəstəliklər qarşısında müqavimət göstərə bilməyəcək, həyatı təhlükəyə düşəcək və tələf olacaqdır. Deməli, bugünki bu dərd və əziyyət sabahkı xəstəliklərin qarşısında müqavimət, dözümlülük və sağlamlıq olduğundan hamı onu eynən mehribanlıq sayır. Belə ki, əgər ata və ana övladlarının narahat olmaması üçün bu isi görməsələr, hamı onları mehriban olmadıqları və daşürəkli olduqlarına görə qınayar.
Həmçinin, Allahın bəndələrinə olan mehribanlığı ata-ananın şüdəmər körpələrinə olan mehribanlığından fərqli və daha yüksək səviyyədədir. Əgər biz insanın həyatını yalnız dünya həyatı ilə məhdudlaşdırsaq və ölümü onun həyatının sonu hesab etsək, bəzi çatışmamazlıqları ola bilər bəndələrə qarşı mərhəmətsizlik sayaq, lakin, əgər bütün varlıq aləmi böyüklükdə bir məcmuəni nəzərədə tutsaq, yəni insan üçün düzənmış dünya və axirəti – insanın doğumundan qabaq, bu dünyada yaşadığı zaman, ölümündən sonra bərzəxdə yaşadığı həyat, cənnət və cəhənnəmdə yaşayacaq qədər bir müddəti insanın həyat müddəti olaraq nəzərə alasaq və Allahın mehribanlığını bu geniş sərəhdlər daxilində axtarsaq, bütün əşya və hadisələrin eynilə Allahın bəndələrinə olan mehribanlığı olduğunu görəcəyik.
Çünki xilqət aləminə diqqətlə baxdıqda, yetərincə anlayırıq ki, böyük Allah bütün varlıqların özlərinə məxsus təkamülə çatması üçün lazım olana ehtiyaclarını təmin edmişdir. Yəni hər bir məxluqun inkişaf və təkamülü üçün öz hədd və tutumunda şərait və zəmin hazırlamışdır. Bunun özü Rəbbin məxluqlara məhəbbət və mərhəmətini göstərir.
Bundan əlavə, Allah tükənməz qüdrət və sonsuz elm mənbəyidir; heç bir şey onun başqalarına xeyir yetirməsinin qaşısını ola blməz, çünki nə həsədi var, nə qüdrətinin tükənməsindən qorxur, nə də çəhl və məlumatsızlıq onda təsəvvür olunur ki, onun lütf, məhəmət, mehribanlıq və bəxşişinin qarşısında bir maneçilik törətsin. Biz necə qəbul edək ki, belə bir Allah öz xeyir və mərhəmətini öz yaratdıqlarından əsirgəsin. O, öz sönsuz elm, qüdrət və mərhəmətilə ən mükəməl aləm (nizami-əhsən) xəlq etmişdir ki, burada mümkün olan daha çox xeyir və gözəllliklər meydana çıxır. Bu, ilahı müstəvi, əzəmət və böyüklükdə bir mehribanlıq və xeyirxahlıq deməkdir.
Başqa bir tərəfdən də, valideynlərin, xüsusən ananın qəlbində övladlarına mehr-məhəbbət qoyan bir varlıq, yəqinən, özü ona ən yüksək dərəcə və kamil şəkildə malik olmalı və məhəbbətsiz olmamlaıdır. Çünki filosofların dediyi kimi: "Bir üstün xüsusiyəti başqasına verən varlığın özünün ona malk olmaması mümkü deyildir". [1]
Lakin dünyada baş verən xoşagəlməz hadisələr, müşahidə edilən zülmlər, çətinliklər, əzab-əziyyətlər, məhrumiyyətlər, ölüm-itimlərə gəldikdə isə, qeyd etməliyi ki, belə hallar iki qrupa bölünürlər:
1 – Bəzi insanların xoşagəlməz rəftar və əməlləri nəticəsində baş verən hadisələr. Məsələn: zülmlər, qətllər, qarət və talanlar.
2 – Təbii hadisələr nəticəsində meydana çıxan acınacaqlı hadisələr. Məsələn: sellər, zəlzələlər, quraqlıqlar, xəstəliklər...
Birinci qrup hadisələr barəsində bunu qeyd etməliyik ki, Allah insanı ixtiyarlı yaratmış və əməllərində azad qoymuşdur ki, özü yaxşını və pisi, çirkini və gözəli, xeyiri və şəri seçsin. Təbidir ki, belə bir vəziyyətdə bəzən insanların öz azadlıq və ixtiyarlarından düzgün bəhrələnməmələri, pis istifadə etmələri və nalayıq rəftarları nəticəsində cəmiyyətdə bəyənilməz hallar, çirkinliklər, xaos, zülmlər və ədalətsizliklər meydana çıxır. Aydındır ki, bu xoşagəlməz hallar Allah tərəfindən deyil, Allahın məxluqlarıın əli ilə baş verir. Quranda da bu barədə belə buyurulur: "İnsanların öz əlləri ilə etdikləri (böyük günahlar) üzündən suda və quruda fəsad (zəlzələ, tufan, qıtlıq, xəstəlik, müharibə, qətl, əmniyyətsizlik) aşkar olur". [2] Lakin qiyaməti, bəndələrin əməllərindən çəkiləcək dəqiq haqq-hesabı nəzərə alsaq, şübhəsiz, bu zülm və ədalətsizliklər cavabsız qalmayacaq və qarşı tərəfin zərəri ödənəcəkdir.
Təbii hadisələrin nəticəsidə meydana çıxan ikinci qrup hallar barəsində aşağıdakıları qeyd etmək olar:
1 – Bu dünya imtahan dünyası, insanların dəqiq ölcülüb-biçilməsi meydanıdır. Burada bütün baş verənlər – rahatlıqlar, çətinliklər, şadlıqlar, müsibətlər, bol nemətlər və nemət qıtlığı və s. imtahan materialları, yaxşını pisdən ayırmaq vasitələridir. Əgər bu meydandan, bu imtahandan üzü ağ, başı uca çıxan insanlara Allah tərəfindən əta edilən vəsfəgəlməz mükafata nəzər salsaq, başa düşərik ki, hətta bu dünyanın ən acı hadisəsi də belə, eynilə, uca Rəbbin hədsiz mehribanlıq və mərhəmətidir. Çünki əzab- əziyyət və çətinliklər nə qədər çox olarsa, mükafat, savab və əcr bir o qədər çox olar.
Qurani-Kərim bir çox yerlərdə bu məsələyə toxunmuşdur. O cümlədən, belə buyurmşdur: " Sizi mütləq bir az qorxu və aclıqla, eləcə də mal, can və (ağac) məhsulların(ın, yaxud arvad-uşaq kimi həyat səmərələrinin) azlığı ilə imtahan edəcəyik. Səbr edənlərə müjdə ver " . [3]
2 – Çətinliklər və problemlər həm insanları tərbiyə edir , həm də millətləri oyadır, onların iradə və əzmkarlığını artırır. [4] Elə buna görə də demək olar ki, çətinliklər, tamamilə, xilqətin hədəf və qayəsi ilə uyğundur və inanların kamilliyini istəyən Allahın mehribanlığı ilə zidiyyət təşkil etmir.
3 – Bir çox xoşagəlməz hadisələr insanın mənəvi inkişafında yüksək təsirə malikdir. Yoxsulluq və imkansızlıq içində inkişaf edən, problem və çətinlklərlə mübarizə apararaq yüksək nailiyyətlər, böyük uğurlar əldə edən bir sıra insanlar vardır ki, bəşəriyət öz inkişafında onlara borcludur.
4 – Çirkinliklər gözəlliklərin yanında olmasaydı, nə gözəlin gözəlliyi bilinərdi, nə də çirkinin çirkinliyi. Yəni, əgər dünyada çirkinlik olmasaydı, gözəllik də olmazdı. Əgər bütün insanlar gözəl olsaydılar, heç kəs gözəl olmazdı... Həqiqətdə, gözəllərin cazibəsi çirkinlərin dafiəsindən güç alır. [5]
5 – Çirkinliklər gözəlliklərin müqəddiməsi, onların yaradıcısı və əmələgətiricisidir. Yəni müsibət və bəlaların bətnində səadət və xoşbəxtliklər gizlənmişdir. Həmçinin, bəzən də xoşbətliklərin içində bədbəxtliklər yatır. Bu, bu dünyanın formuludur. [6]
Bütün bu qeyd edilənləri nəzərdə alsaq, aydın olacaqdır ki, bizim bu aləmdə müşahidə etdiyimiz mənfi və şər çalarlı hadisələr daha ali xeyirlərə çatmaq üçün nəzərdə tutulan yol və vasitələrdən başqa bir şey deyildir.
Sizin sualınızın axırıncı hissəsinin cavabına – şər və çirkinliklərin yaradanı barəsində qaldırdığınız məsələnin həllinə gəldikdə isə, xatırlatmalıyıq ki, şər və nöqsan yaradılmış bir varlıq deyidirlər, əksinə bunlar yoxluqla sifətlənmiş anlamlardırlar. Belə ki, bunlar başqa bir varlığın yoxluğundan alınan və dərk edilərək qavranan məfhumlardır. Məsələn, əlillik ya hər hansı bir bədən üzvünün naqisliyi birbaşa xəlq edilməmişdir, əksinə bu, bədən üzvünün olmaması ya yaradılmaması deməkdir. Beləliklə, "sənəviyyə" – ikitanrılıq və aləmin iki yaradılış mənşəyinə malik olması fikri aradan qalxır. Çünki varlıq iki növ deyildir tainki iki başlancığı olsun. [7] Bəlkə varlıq, ona mövcud olduğu prizmadan baxdıqda, xeyirdir, yoxluq və ədəm, mövcud olmadığını nəzərə aldıqda, şər və nöqsandır. Məlumdur ki, yalnız varlığın yaradana ehtiyaci vardır, yoxsa ki, yoxluğun yaradana nə ehtiyacı ola bilər?! Deməli, aləmin birdən artıq yaradanı yoxdur.
Daha çox məlumat əldə etmək üçün aşağıdakı göstəricilərə müraciət edə bilərsiniz:
1 – Fərqlər, çirkinliklər, gözəlliklər, hidayət və azğınlığın səbəbələri, sual 5024.( 5520)
2 – Təbii bəlalar (sel, zəlzələ, tufan...) və ilahi əzab, sual 288.
3 – Mübtəlalıq və bəlaların ilahi əzab olması məsələsi və bu iki məsələni bir-birindən ayıran meyarların təyin olunmaı problemi, sual 169 .
4 – İlahi imtahanın qayəsi, sual 107.
[1] - "Bedayətül-hikmət", Əllamə Təbatabai, s. 269.
«معطی الکمال غیر فاقد . »
[2] - Rum surəsi, ayə 41.
« «یظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس» . »
[3] - Bəqərə surəsi, ayə 155.
«و لنبلونکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین »
[4] - "Ədle-ilahi", Şəhid Mütəhhəri, s. 156.
[5] - "Ədle-ilahi", Şəhid Mütəhhəri, s. 143.
[6] - "Ədle-ilahi", Şəhid Mütəhhəri, s. 149.
[7] - "Ədle-ilahi", Şəhid Mütəhhəri, s. 135.