1. «زید عزّه»؛ یعنی سربلندی او روزافزون باد.

این اصطلاح که معمولا بعد از نام شخصیت‌های علمی و معرفتی زنده نگاشته شده و یا هنگام نام‌بردن از آنها در گفت‌وگوها و سخنرانی‌ها گفته می‌شود، نوعی تکریم و تجلیل از این شخصیت‌ها بوده و نیز دعایی به جان آنها است تا عمرشان طولانی و بر عزتشان افزوده شود تا در نتیجه، افراد جامعه از برکات وجودی آنان بهره‌مند شوند.

این اصطلاح، از ترکیب فعل مجهول «زیدَ» و نائب فاعل آن، یعنی «عِزّه» تشکیل شده است که «زید» از زیادی و فراوانی آمده، و «عزّ» به معنای عزت و سربلندی است. بنابر این، «زید عزه»؛ یعنی عزت و سربلندی او فزون و روزافزون باد.

2. «دامت برکاته» نیز مانند عبارت قبلی جمله‌ای فعلی و دعایی است که طی آن از خدا می‌خواهیم که برکت‌های وجودی فرد مورد نظر ادامه و استمرار یابد.

اگرچه این دو اصطلاح امروزه در بیشتر موارد بعد از ذکر یا نوشتن نام فقیه، یا مجتهد زنده استفاده می‌شود؛ اما انحصاری در آن وجود ندارد و می‌توان از آنها برای هر فردی که خالصانه فایده و منفعتی به اجتماع می‌رساند بهره گرفت.