به عقاید و نظر مشترک مردم یک اجتماع در مسئله‌ای که مورد توجه و علاقه همگان است، افکار عمومی گفته می شود که به شکل تأیید یا مخالفت با یک واقعه، عمل، نظر، شخص، و به صورت خواسته، مطالبه، پیشنهاد و توصیه، تجلی می‌یابد.

فرایند افکار عمومی را می‌توان به سه بخش: "شکل‌گیری، هدایت و بازداری" تقسیم کرد. عوامل مؤثر در هریک از این بخش ها را می توان در تبلیغات و اطلاع رسانی به اقشار و آحاد جامعه خلاصه کرد که این امر در زمان های مختلف از طرق مختلف اتقاق افتاده است. در زمان ما انجام این مهم از طریق رسانه های

همگانی؛ از قبیل رادیو تلویزیون، مطبوعات، شبکه های اطلاع رسانی جهانی و... امکان پذیر است.

بنابراین، می توان گفت: قدرت هایی (دولت ها، احزاب سیاسی، گرو ه های دینی، گروه های صنفی و ...) که چنین امکاناتی را در اختیار داشته باشند، در شکل گیری و هدایت و بازداری افکار عمومی به شکل صحیح یا انحرافی آن نقش اول را دارند، اگر چه، شکل دادن به افکار عمومی منحصراً در اختیار رسانه ها و گروه های حاکم نبوده و تا حد بسیاری به دانش و باورپذیری مخاطبان نیز بستگی دارد.