«اجماع تشرّفی» در جایى است که فقیهى در زمان غیبت امام معصوم(ع) خدمت آن‌حضرت مشرّف شود و رأى و نظر ایشان را در مسئله‌اى بشنود، ولى با توجه به اینکه در زمان «غیبت کبرى»، ادعای ملاقات با امام زمان(عج) پذیرفتنی نیست، آن فقیه به جای انتساب نظر یاد شده به امام، ادعای اجماع فقها بر این نظر را نماید تا مورد پذیرش قرار گیرد.