در این‌که «اصحاب الرس» چه کسانی بودند و در کدام برهه از تاریخ و در چه سرزمینی زندگی می‌کردند، میان مفسران اختلاف دیدگاه وجود دارد؛ این اختلاف از آن‌جا ناشی می‌شود که قرآن کریم در دو آیه از این مردم یاد می‌کند، اما هیچ گزارشی از هویت، زمان و مکان زندگی، دین، پیامبر و... آنها ارائه نکرده، بلکه تنها به صورت سربسته گفته است که آنان مانند مردمان گذشته به تکذیب پیامبرشان پرداخته و از دعوت او سرپیچی نموده، او را کشتند و سرانجام به عذاب الهی گرفتار و نابود شدند.

«رسّ» در لغت به معناى «اثر جزئى در یک چیز»، «چاه سنگ‌چین شده»، «معدن»  و... آمده است.

با این وجود در تفاسیر و روایات، مطالب گسترده‌ و گاه متفاوتی در مورد «اصحاب الرسّ» بیان شده است؛ مانند این‌که:

1. «اصحاب الرس» مردمانی گله‌دار بودند و چاهى داشتند كه از آب آن استفاده می‌كردند، و بت‌ها را می‌‏پرستيدند. خداوند شعيب نبی(ع) را به سوى آنها فرستاد و آنان تكذيبش كردند؛ آب چاه فرو رفت و زمين نیز آنها را بلعيد.
2. رسّ شهر و یا روستای بزرگی در منطقه «يمامه» بود كه پيامبرى به نام «حنظله» بر آنان نازل شده و توسط آنان به شهادت رسد که نابودی این امّت را نیز به دنبال داشت.
3. رسّ چاهى در انطاكيه بود که مردم آن حبيب نجار را به شهادت رساندند.
4. اصحاب الرسّ باقی مانده قوم صالح(ع) بودند.

       و...