ดังที่ทราบกันเป็นอย่างดีว่า ศาสนาอิสลาม นั้นมาจากพระเจ้าในฐานะที่เป็นศาสนาที่ครอบคลุม และมีความสมบูรณ์ที่สุดในกระบวนการศาสนาแห่งฟากฟ้า ซึ่งอัลลอฮฺ (ซบ.) ทรงประทานแก่ท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) และคำสอนของศาสนานี้จะธำรงอยู่ โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงตราบจนถึงวันอวสานของโลก บรรดาผู้แทน เอาซิยาแห่งพระเจ้า และบรรดาอิมามผู้บริสุทธิ์ต่างมีหน้าที่ป้องกัน และขยายคำสอนของอิสลามให้กว้างไกลออกไปในหมู่ประชาชาติ ดังเช่นที่ท่านอิมามอะลี (อ.) และบรรดาบุตรหลานผู้บริสุทธิ์ของท่านในฐานะที่เป็นอิมาม ทุกคนต่างให้ความสำคัญและจริงจังต่อการปฏิบัติหน้าที่เป็นอย่างยิ่ง

แต่หลังจากช่วงของการเร้นกายของท่านอิมามมะฮฺดียฺ (อ.) ได้บังเกิดขึ้น หน้าที่ในการรักษาศาสนาก็ตกอยู่ในความรับผิดชอบของบรรดาอุละมาอฺนักปราชญ์ ฟุเกาะฮา และนักรายงานฮะดีซ หรือเรียกอีกอย่างก็คือ บรรดามัรญิอฺตักลีดนั่นเอง, อีกด้านหนึ่งแม้ว่าบรรดาอุละมาอฺแห่งยุคจะมิใช่ผู้บริสุทธิ์ (มะอฺซูม) แต่ท่านเหล่านั้นได้ปฏิบัติหน้าที่ไปบนพื้นฐานของเหตุผลที่มีอยู่ในมือ ทำหน้าที่อรรถาธิบายบทบัญญัติของพระเจ้า ดังนั้นในกรณีนี้บรรดามัรญิอฺจึงได้ออกฟัตวาไปตามบทบัญญัติที่ปรากฏเป็นจริงภายนอก มิใช่บทบัญญัติที่เป็นวากิอียฺ (บทบัญญัติที่ถูกต้องอันเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า) เนื่องจากไม่มีผู้ใดสามารถรับรู้ได้ว่าสิ่งที่พระองค์ประสงค์คืออะไร หรืออีกนัยหนึ่งผู้ที่ล่วงรู้บทบัญญัติแท้จริงทั้งหมดอันเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า มีเฉพาะบรรดาอิมามมะอฺซูม (อ.) เท่านั้นเอง

แต่อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาถึงการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ที่เกิดขึ้นทุกวัน ในวิถีชีวิตมนุษย์, จึงต้องอาศัยกฎเกณฑ์ใหม่ๆ เป็นตัวกำกับ, ขณะที่คำสอนของศาสนาอิสลามเต็มไปด้วยบทบัญญัติภายนอก และเมื่ออิมามซะมาน (อ.) ได้ปรากฏกายออกมาบทบัญญัติภายนอกเหล่านี้ก็จะเปลี่ยนเป็นบทบัญญัติที่แท้จริงโดยปริยาย ด้วยเหตุนี้ในช่วงเวลานั้นจึงทำให้คิดได้ว่า ท่านอิมามมะฮฺดียฺ (อ.) ได้นำศาสนาใหม่มาสั่งสอน, ขณะท่านอิมามมะฮฺดียฺ (อ.) มิได้นำคำสอนศาสนาใหม่มาสั่งสอนแต่อย่างใด และมิได้นำคัมภีร์อื่นที่นอกเหนือจากอัลกุรอานมาสั่งสอนแต่อย่างใด  

นอกจากนี้แล้วในช่วงของการเร้นกายของท่านอิมามมะฮฺดียฺ (อ.) บรรดาผู้หลงผิดและผู้ดื้อรั้นทั้งหลาย จะตีความบทบัญญัติจากอัลกุรอานและคำสอนของอิสลามตามอำเภอใจตน ซึ่งจะสังเกตเห็นว่ามีบทบัญญัติจำนวนมากมายได้ถูกลืมเลือนไป ประหนึ่งว่าสิ่งนั้นมิใช่คำสอนของอิสลามแต่อย่างใด[1]

การตีความต่างๆ ในศาสนาถือเป็นอันตรายที่ใหญ่หลวงที่สุด ซึ่งปรากฏในยุคสมัยของการเร้นกายของท่านอิมามมะฮฺดียฺ (อ.) และเมื่อท่านอิมามมะฮฺดียฺ (อ.) ได้ปรากฏกายออกมาอีกครั้งจึงต้องเผชิญหน้ากับคนหลายกลุ่มชนที่หลงผิดออกไป มิไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับพวกเคารพรูปปั้นบูชา เหมือนในยุคทมิฬเท่านั้น ทว่าพวกที่อรรถาธิบายอัลกุรอานด้วยทัศนะของตนเอง และตีความศาสนาไปต่างๆ นานา, เหมือนดังที่ปรากฏอยู่ในสังคมปัจจุบัน ซึ่งประชาชนส่วนใหญ่ก็ให้การยอมรับ[2] ประชาชาติอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งได้ละทิ้งปล่อยปะละเลยหลักการศาสนา และหลักความเชื่ออันแน่นอนของอิสลาม โดยยึดแต่เพียงภายนอกของศาสนาเท่านั้น พวกเขาไม่เห็นว่าจะมีอะไรในคำสอนของอิสลาม นอกจากนมาซ, การถือศีลอด, และการหลีกเลี่ยงจากสิ่งโสโครก (นะนิส) เท่านั้นเอง พวกเขาไม่ถือว่าจริยธรรมและบทบัญญัติทางสังคมเป็นคำสอนของอิสลาม, คุณลักษณะที่ไม่ดีในมุมมองของพวกเขาไม่มีความสำคัญแต่อย่างใด. พวกเขามักหยิบฉวยโอกาสที่ว่า วาญิบและสิ่งฮะรอมมีความขัดแย้งกัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ถือหลักการปฏิบัติตนแต่อย่างใด, สิ่งต้องห้ามของอัลลอฮฺ (ฮะรอม) ได้พยายามตีความด้วยเล่ห์เพทุบายต่างๆ จนกระทั่งว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งอนุญาตในศาสนา, ด้วยเหตุนี้เอง ถ้าหารท่านอิมามซะมาน (อ.) ปรากฏกายออกมาและบอกกับพวกเขาว่า “พวกท่านระหนไปจากคำสอนที่แท้จริงของศาสนาเสียแล้ว” พวกท่านได้อรรถาธิบายอัลกุรอานและฮะดีซของท่านศาสดา ขัดแย้งกับความเป็นจริง พวกท่านได้ปล่อยรัศมีอันเจิดจรัสของอิสลามไปเสียแล้ว โดยที่พวกท่านได้ยึดและเพียงพอแค่เพียงคำสอนภายนอกของศาสนาเท่านั้น ดังนั้น คำสอนศาสนาทำนองนี้ประกอบกับโครงสร้างใหม่ๆ สำหรับพวกเขาแล้วจึงถือว่าเป็น ศาสนาใหม่และเกิดความหวาดกลัว และไม่ยอมรับว่านั่นคือ อิสลาม, เนื่องจากพวกเขาได้คิดและตีความอิสลามในอีกลักษณะหนึ่งนั่นเอง[3]

ท่านอิมามญะอฺฟัร อัซซอดิก (อ.) กล่าวว่า : เมื่อกออิมของเราได้ปรากฏกายออกมา ท่านจะเริ่มเชิญชวนประชาชนไปสู่อิสลามใหม่อีกครั้ง และจะชี้นำประชาชนไปสู่สิ่งที่พวกเขาได้ละทิ้งไกลห่างออกไปอย่างช้านาน”[4]

อย่างไรก็ตาม ศาสนาอิสลามในช่วงการปรากฏกายของท่านอิมามมะฮฺดียฺ (อ.) จะไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงใหม่ทั้งสิ้น, เว้นเสียแต่ว่าท่านจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงคำสอนที่หลงทางออกไป หรือผู้ที่มีความเคลือบแคลงสงสัยทั้งหลาย ดังเช่นที่ท่านอิมามซอดิก (อ.) กล่าวว่า : ท่านอิมามมะฮฺดียฺ จะปฏิบัติหน้าที่ของท่านเฉกเช่นที่ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) ได้เคยกระทำไว้, ท่านจะทำลายบิดอะฮฺ (สิ่งอุปโลกน์) ทั้งหลายที่เกิดขึ้นให้หมดไป, ดังเช่นที่ท่านเราะซูล (ซ็อล ฯ) ได้เคยทำลายพื้นฐานความเชื่อของบรรดาญาฮิลมาแล้วในอดีตนั่นเอง[5]