بر اساس برخی گزارش‌ها یکی از شهدای کربلا و از کسانی که روز عاشورا در سپاه امام حسین(ع) حضور داشت و توانست به فیض عظیم شهادت در راه خدا برسد، عبدالرحمان بن مسعود است.[1] وی از قبیله تیم الله بن ثعلبه بود.[2]

در زیارت‌نامه‌ی ناحیه نیز به ایشان و پدر شهیدش سلام داده شده است: «السَّلَامُ‏ عَلَى‏ مَسْعُودِ بْنِ‏ الْحَجَّاجِ‏ وَ ابْنِهِ».[3]

البته در زیارت رجبیه نامی از وی در کنار نام پدرشان دیده نمی‌شود: «السَّلَامُ‏ عَلَى‏ مَسْعُودِ بْنِ‏ الْحَجَّاجِ».[4]

غیر از آنچه گفته شد، در منابع اولیه اطلاعات بیشتری از این شهید نیافتیم، اما در برخی از منابع متأخر – بدون ارجاع به منبع معتبر - آمده است که وی از شیعیان شجاع و معروف کوفه بود که به همراه پدرش با لشکر عمر بن سعد از کوفه بیرون آمدند و در روز هفتم محرم فرصت را غنیمت شمرده و به سمت امام حسین(ع) حرکت کردند و تا روز عاشورا از برکات معنوی آن‌حضرت(ع) استفاده نمودند. سرانجام عبدالرحمن در روز عاشورا به آرزوی خود رسید و در حمله‌ی اول به شهادت رسید.[5]

[1]. رسان، فضیل بن زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین ع، ص 154، قم، آل البیت ع‏، چاپ دوم‏، 1406ق.

[2]. همان.

[3]. ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 494، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.

[4]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج 2، ص 714، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1409ق.

[5]. حسینی حائری شیرازی، سید عبدالمجید‏، ذخیرة الدارین فیما یتعلق بمصائب الحسین ع و اصحابه‏، ص 417، قم، زمزم هدایت‏، بی‌تا.