بعضی از منابع، در میان شهدای کربلا از شهیدی به نام «قرّة بن ابی‌قرّه غفاری» یاد کرده‌اند که روز عاشورا در دفاع از امام حسین(ع) به شهادت رسید.[1]

گزارش شده است که وی بعد از یحیی بن سلیم مازنی[2] و قبل از مالک بن انس کاهلی[3] و یا عمر بن مطاع جعفی[4]‏ به میدان رفت و این‌گونه رجز می‌خواند:

«قَدْ عَلِمَتْ حَقّاً بَنُو غِفَارٍ             وَ خِنْدِفٍ بَعْدَ بَنِی نِزَارٍ

بِأَنَّنِی اللَّیثُ لَدَی الْغُبَارِ             لَأَضْرِبَنَّ مَعْشَرَ الْفُجَّارِ

ضَرْباً وَجِیعاً عَنْ بَنِی الْأَخْیارِ»؛[5]

بنی‌غفار، بنی‌خندف و بنی‌نزار به خوبی می‌دانند که من هنگام نبرد، شیری غیرت‌مندم و گروه فاجران را درهم خواهم کوبید! با ضربتی دردناک و به دفاع از فرزندان خوبان![6]

بر اساس گزارشی وی توانست تعداد 68 نفر از سپاه اموی را به قتل برساند.[7]

اطلاعات بیشتری از زندگی وی نیافتیم و در زیارت‌نامه‌های مرتبط با شهدا نیز نامی از ایشان وجود ندارد. البته در زیارت‌نامه‌ی امام حسین(ع) در اول ماه رجب و نیمه‌ی ماه شعبان و زیارت‌نامه علی بن الحسین(ع) و سائر شهدا‏ به شهیدی این‌گونه سلام داده شده است:

«السَّلامُ عَلی‏ عُثْمانِ بْنِ فَرْوَة الْغفارِی».[8]

برخی از سیره‌نویسان معاصر احتمال داده‏اند که او همان قرّة بن ابی‌قرّه غفاری باشد.[9]

[1]. ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق، شیری، علی،ج 5، ص 106، بیروت، دار الاضواء، 1411ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانی،مناقب آل أبی طالب (ع)، ج 4، ص 102، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ خوارزمی‏، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 21، قم، انوار الهدی‏، چاپ دوم، 1423ق.

[2].مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 102.

[3].همان.

[4]. مجلسی، محمدباقر، جلاء العیون،ص 671، قم، سرور، چاپ نهم، 1382ش.

[5].مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 102.

[6]. این اشعار در برخی از منابع با کمی تغییر بیان شده است. ر. ک: الفتوح، ج ‏5، ص 106.

[7]. مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 102.

[8]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی،الاقبال بالاعمال الحسنة، ج 3، ص ص 345، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1409ق؛ شهید اول، محمد بن مکی،المزار فی کیفیة زیارات النبی و الأئمة(ع)، ص 152، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، 1410ق.

[9]. محدّثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص 308، قم، نشر معروف‏، چاپ دوم، 1417ق؛ شمس الدین، محمد مهدی، أنصار الحسین، ج 1، ص 106، الدار الإسلامیة، بی‌جا، بی‌تا.