محمد بن بشیر حضرمی یکی از کسانی بود که روز عاشورا در دفاع از امام حسین(ع) به شهادت رسید.^[1]

گزارش شده است هنگامی که به او گفته شد پسرت در مرزهای ری، به اسارت دشمنان در آمده است، وی در پاسخ گفت: او، و خود را نزد خدا به ذخیره می‌نهم. من دوست ندارم او اسیر شود و من پس از او زنده بمانم. امام(ع) سخنان وی را شنید و فرمود:

«رحمک اللّه أنت فی حلّ من بیعتی، فاذهب و اعمل فی فکاک ابنک ...»؛ خداوند تو را مشمول رحمت خویش گرداند، من بیعتم را از تو برداشتم، اکنون می‌توانی بروی و برای آزادی فرزندت اقدام کنی؛ اما محمد گفت درندگان مرا زنده زنده طعمه خود سازند، اگر از شما جدا شوم. سپس آن‌حضرت(ع) فرمود: این پارچه‌‏های برد را به پسرت(یکی از پسرهایش که همراه پدر بود) بسپار تا به وسیله‌ی آنها در آزادی برادرش بکوشد. حضرت پنج قطعه لباس گرانبها به ارزش هزار دینار به او بخشید.^[2]

البته برخی از سیره‌نویسان متأخر، این مطلب را در مورد شهیدی دیگر به نام عمرو بن احدوث حضرمی ذکر کرده‌‌اند^[3] که این گزارش باید با توجه به منابع دیگر مورد ارزیابی قرار گیرد.

[1]. سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 93– 94، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1348ش؛ ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 53 - 54، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ سوم، 1406ق؛ ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، سلمی، محمد بن صامل، خامسة 1، ص 468، طائف، مکتبة الصدیق، چاپ اول، 1414ق؛ کرکی حائری‏، سید محمد، تسلیة المجالس و زینة المجالس‏، ج ‏2، ص 271، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اوّل‏، 1418ق.

[2]. اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 93– 94؛ مثیر الأحزان، ص 53 – 54؛ الطبقات الکبری‏، خامسة 1، ص 468؛ تسلیة المجالس و زینة المجالس‏، ج ‏2، ص 271.

[3]. سماوی، شیخ محمد بن طاهر، ابصار العین فی أنصار الحسین(ع)‏، ص 173 – 174، قم، دانشگاه شهید محلاتی‏، چاپ اول، 1419ق.