بر اساس برخی از گزارش‌ها، مالک بن انس کاهلی،[1] (یا باهلی)[2] یکی از ده‌ها شهید کربلا است.[3] وی بعد از بُرَیر (بُدَیر) بن خُضَیر(حَفِیر[4]) هَمْدانی،[5] یا قُرَّة بن أَبِی قُرَّةَ غِفَارِی،‏[6] و قبل از زیاد بن مُهَاصِر(مُهَاجِر)،[7] یا عمرو بن مُطاع جُعْفی،[8] در حالی ‌که این اشعار را می‌خواند، به میدان رفت:

«قَدْ عَلِمَتْ کاهِلُهَا وَ دُودَانُ             وَ الْخِنْدِفِیونَ وَ قَیسُ عَیلَانَ‏

بِأَنَّ قَوْمِی قُصَمُ الْأَقْرَانِ                 یا قَوْمِ کونُوا کأُسُودِ الْجَانِ‏

آلُ عَلِی شِیعَةُ الرَّحْمَنِ             وَ آلُ حَرْبٍ شِیعَةُ الشَّیطَانِ‏»[9]

(افراد قبیله‏های کاهل، دودان، خندف و قیس عیلان بدانند که قوم من درهم‌ شکننده هماوردان هستند. شما هم مانند شیران ژیان باشید. آل علی شیعه و پیرو خداوند رحمان بوده، و خاندان حرب(پدر ابوسفیان) پیرو شیطان هستند.

این اشعار در برخی از منابع دیگر با کمی تغییر ذکر شده است:

«قد علمت مالک و ذودان                      و الخندفیون و من قیس غیلان

بأن قومی آفة الأقران                     لدی الوغی وسادة الفرسان

فباشروا الموت بطعن آن                         لسنا نری العجز عن الطعان

آل علی شیعة الرحمن                        آل زیاد شیعة الشیطان».[10]

و یا

«قد علمت کاهل ثم دودان           و الخندفیون و قیس عیلان

   «بأنّ قومی آفة للأقران           و اننی سید تلک الفرسان».[11]

گزارش شده است که ایشان بعد از کشتن چهارده[12] و یا هیجده نفر[13] از سپاه عمر بن سعد به شهادت رسید.

[1]. شیخ صدوق، امالی، ص 161، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.

[2]. ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق، شیری، علی، ج 5، ص 107، بیروت، دار الاضواء، 1411ق.

[3]. امالی، ص 161.

[4]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 44، ص 320، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[5]. امالی، ص 161.

[6]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 102، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.

[7]. امالی، ص 161.

[8]. مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 102.

[9]. امالی، ص 161؛ برخی از منابع این اشعار را برای انس بن حارث کاهلی ذکر کردند. ر. ک: ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 63، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ سوم، 1406ق.

[10]. الفتوح، ج 5، ص 107.

[11]. خوارزمی‏، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 22، قم، انوار الهدی‏، چاپ دوم، 1423ق.

[12]. مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 102.

[13]. امالی، ص 161.