آنچه در پرسش آمده را می‌توان در برخی روایات یافت که بدون بررسی سندی، به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

1. امام صادق‌(ع) فرمود: «من کتبها و شرب محوها وهباللّهله نورا فی بصره، و نورا فی قلبه، و نزع الغل من قلبه، و رزقه حفظ کتابه العزیز»؛[1]

«هر کس سوره قدر را بنویسد (و در آب حل کند) و از آن آب بنوشد، خداوند نوری در چشم او و نوری در قلبش قرار می‌دهد و کینه را از دل او می‌زداید و حفظ قرآن را روزی او می‌کند.

2. «مَنْ قَرَأَهَا عَلَى مَا یُدَّخَرُ حُفِظَ وَ مَنْ شَرِبَ مَاءَهَا وَهَبَ اللَّهُ لَهُ النُّورَ فِی بَصَرِهِ وَ الْیَقِینَ فِی قَلْبِه ...‏».[2]

«هر کس سوره قدر را بر مالی که تصمیم به ذخیره‌کردنش را دارد بخواند، دارایی‌اش محفوظ می‌ماند و کسی که آب این سوره را بیاشامد، خداوند چشمش را نورانی و قلبش را آکنده از یقین خواهد نمود».

3. «الشَّهِیدُ فِی مَجْمُوعَتِهِ نَقْلًا عَنْ مَنَافِعِ الْقُرْآنِ الْمَنْسُوبَةِ إِلَى الصَّادِقِ ع: الْقَدْرُ مَنْ شَرِبَ مَاءَهَا وَهَبَ اللَّهُ لَهُ نُوراً فِی بَصَرِهِ وَ الْیَقِینَ فِی قَلْبِهِ وَ رُزِقَ الْحِکْمَة».^[3]

شهید به نقل از کتاب منافع القرآن منسوب به امام ششم(ع) می‌نویسد: «هر کس آبی که سوره قدر بر آن خوانده شده را بنوشد، خداوند نوری در چشمش و یقینی در قلبش قرار می‌دهد و حکمت را روزی او می‌کند».

با توجه به این‌که در این روایات،‌ «نورانی‌شدن چشم» در کنار «یقین قلبی و نورانی‌شدن آن» قرار داده شده، و از سوی دیگر چون نورانیت درونی بیشتر به قلب نسبت داده می‌شود، می‌توان گفت؛ شاید مراد از «بصر» در این دسته از روایات، همان چشم ظاهری باشد. و بدین ترتیب، سوره قدر علاوه بر تأثیرات معنوی، در بهبود وضعیت ظاهری چشم انسان نیز تأثیرگذار باشد، همان‌گونه که در روایت دیگر، نوشیدن آبی که سوره قدر در آن حل شده را برای درد شکم نیز مفید می‌داند:

«من کتب سورة القدر و محاها و شرب‏ ماءها سلم من ألم الجوف».[4]

گفتنی است؛ روایاتی از این دست به معنای آن نیست که افراد نباید در بیماری‌ها به دنبال درمان طبیعی آن باشند؛ بلکه ناظر به آن است که رفتارهای معنوی در درمان‌های طبیعی تأثیرگذار بوده، و یا اساسا باعث خواهد شد تا بیماری‌ها کمتر و دیرتر به سراغ انسان بیاید. علاوه بر این، یکی از برکات و آثار آن می‌تواند این باشد که یک پزشک متخصص را در مسیر درمان قرار دهد که او نیز در تشخیص بیماری و در تجویز دارو دچار اشتباه نشده و به درمان بیمار کمک کند.  

[1]. الازرق، ابراهیم بن عبدالرحمن، الازرق، ص 275، عمان، وزراة التراث القومی و الثقافة، 1406ق.

[2]. کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة و جنة الإیمان الباقیة)، ص 460، قم، دار الرضی (زاهدی)، چاپ دوم، 1405ق.

[3]. هادی، کاشف الغطاء، الهادی فیما یحتاجة التفسیر من مبادی‌، ص 89.

[4]. الجیلانى، عبد القادر، السفینة القادریة، محقق، مصحح، محمد سالم بواب، ص 146، بیروت، دار الالباب‏، چاپ اول، 1412ق.