قرآن نام هاى بسیارى براى "معاد" انتخاب کرده که هر یک از آن نام ها به ویژگى ها و رخ دادهاى قیامت اشاره دارد. برخى از آنها عبارت اند از:

یوم الحساب (غافر، 27)؛ یوم الدین (حمد، 4)؛ یوم الجمع (تغابن، 9)؛ یوم الفصل (نبأ، 17)، یوم الخروج (ق، 42)، یوم الموعود (بروج، 2)، یوم الخلود (ق، 34)، یوم الحسرة (مریم، 39)، یوم التغابن (تغابن، 9)، یوم التناد (مؤمن، 32)، یوم التلاق (مؤمن، 15)، یوم الازفة (مؤمن، 18)،. یوم الوعید (ق، 20)،. یوم الحق (نبأ، 39)، یوم البعث (روم، 56)، الحاقة (حاقه، 1)، الدارالاخرة (بقره، 94)، الساعة (انعام، 31)، الصاخة (عبس، 33)، الطامة الکبرى (نازعات، 34)، الغاشیة (غاشیه، 1)، القارعة (حاقه، 4)، المیعاد (آل عمران، 9)، الواقعة (واقعه، 1)، الیوم الاخر (بقره، 8)، یوم الوقت المعلوم (حجر، 37) ، یوم تبلی السرائر (طارق ،9).

هر کدام از این نام‏ها بیانگر بعدى از ابعاد آن روز بوده، و به تنهایى مى‏تواند مسائل بسیارى را در این رابطه بازگو کند.

به گفته مرحوم "فیض کاشانى" در زیر هر یک از این نام ها سرى نهفته شده، و در هر توصیفى معناى مهمى بیان گشته، باید کوشید تا این معانى را درک کرد، و این اسرار را یافت.

او بیش از یک صد نام براى قیامت ذکر کرده که همه یا اکثر آن را مى‏توان از قرآن مجید استفاده کرد؛ مانند "یوم الحسرة"؛ "یوم الندامة"؛ "یوم المحاسبة"؛ "یوم المسالة"؛ "یوم الواقعة"؛ "یوم القارعة"؛ "یوم الراجفة"؛ "یوم الرادفة"؛ "یوم الطلاق"؛ "یوم الفراق"؛ "یوم الحساب"؛ "یوم التناد"؛ "یوم العذاب"؛ "یوم الفرار"؛ "یوم الحق"؛ "یوم الحکم"؛ "یوم الفصل"؛ "یوم الجمع"؛ "یوم الدین"؛ "یوم تبلى السرائر"؛ "یوم لا یغنى مولى عن مولى شیئا"؛ "یوم یفر المرء من اخیه"؛ "یوم لا ینفع مال و لا بنون"؛ "یوم التغابن و ... [1]

معروف‏ترین نام‏ قیامت همان "یوم القیامة" است که 70 بار در قرآن مجید ذکر شده و حکایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‏ها می‏کند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‏نماید. [2]

این که قیامت در قرآن کریم ‏با نام ها و عنوان هاى مختلف خوانده شده است هر کدام از آنها نشان دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص‏ حاکم بر آن است؛ مثلا از آن جهت که همه اولین و آخرین در یک سطح و در یک جا قرار مى‏گیرند و ترتیب زمانى آنها از بین مى‏رود،«روز حشر»، «روز جمع‏» و «روز تلاقى‏» خوانده شده است و از آن جهت که باطن ها آشکار و حقایق بسته و پیچیده باز مى‏شوند، یوم تبلى‏السرائر یا «روز نشور» نامیده شده است و از آن جهت که فنا ناپذیر و جاوید است، «یوم الخلود» ،و از آن جهت که انسان هایى سخت در حسرت و ندامت فرو مى‏روند و احساس غبن مى‏کنند که چرا خود را براى چنین مرحله‏اى آماده‏ نکرده‏اند، «یوم الحسرة‏» و «یوم التغابن‏»، و از آن جهت که بزرگ ترین خبرها و عظیم‏ترین حادثه‏هاست «نباء عظیم‏» خوانده شده است. [3]