از نظر اسلام صحبت کردن زن و مرد نامحرم در حد لزوم در صورتی که موجب گناه نباشد اشکالی ندارد.[1] ولی در صورتی که قصد لذت در کار باشد حرام می باشد.[2] همچنین حضور زن و مرد نامحرم در جاهای خلوت که دیگران به آنجا رفت و آمدی ندارند و احتمال وقوع در معصیت بدهند حرام است.[3]


از نظر اسلام، تنها عقد و صیغه ای که برای ایجاد محرمیت وجود دارد، عقد ازدواج است که به دو صورت دایم و موقت است. در عقد ازدواج موقت می توانند چیز هایی را شرط کنند مانند عدم استمتاع (بهره گیری) جنسی که می توان تنها به حد خاصی از محرمیت که خالی از مسائل زناشویی باشد دست یافت و منظور از صیغه محرمیتی که در بین مردم رایج شده است نیز همین است. در این صورت اگر چه دختر و پسر با هم محرم می شوند ولی حق آن قبیل استمتاعات جنسی را که نبودنش را شرط کرده بودند، ندارند[4] اما رفت و آمد، نشست و برخاست، کار کردن با یکدیگر، زندگی کردن باهم، نگاه کردن به همدیگر، دست زدن به بدن همدیگر، گفتگو و مسافرت با هم برای آنان اشکالی ندارد. روشن است که این روش راه مستقلی برای ایجاد محرمیت نیست و همان راه ازدواج موقت است منتهی طرفین با توافق لذات جنسی از یکدیگر را به حد خاصی محدود کرده و یا به طور کلی عدم آنها را شرط می کنند.[5]


البته صحت عقد موقت شرایطی دارد که اذن پدر یا ولی دختر از جمله آنها است.[6]


نکته ای که در آخر باید متذکر شویم این است که این ازدواج حتی مشروط به عدم بهره گیری جنسی آیا به نفع و مصلحت شما هست یا نه؟ باید تأمل بیشتری بنمایید و با افراد خیر خواه و آگاه مشورت کنید و در مورد آن فرد (مرد مورد نظر) نیز اطلاعات کافی به دست آورید.