این‌که در مفاهیم ذهنی اصلاً مفهوم جزئی نداریم و همه مفاهیم ذهنی قابل صدق بر کثیرین هستند؛ اشکالی است که صحیح به نظر می‌رسد؛ زیرا جزئیت و تشخّص مربوط به وجود است و مفاهیم در عالم مفهومیت (حتی اگر مقیّد به هزاران قید باشند) همیشه کلی هستند. اما دلیل این‌که در کتاب‌های فلسفی و منطقی از این تعبیرات استفاده می‌شود شاید به دلیل ضیق تعبیر است و مقصودشان از «مفهوم»، «مُسمّی» است. منظور این است که مسمای لفظ گاهی یک حقیقت جزئی خارجی مثل محمد و علی است؛ و به لحاظ جزئی بودن مسمی و مصداق خارجی، گفته می‌شود مفهوم آن جزئی است.