در قرآن بیان شده است که هدف از خلقت انسان عبادت و بندگی از روی اختیار است. ما می‌دانیم که خدا محتاج عبادت ما نیست؛ چون اگر محتاج بود دیگر خدا نبود. اگر جواب این باشد که خدا محتاج نیست، ولی مایل است که ما عبادتش کنیم باز هم درست نیست به این دلیل که اگر خدا به انجام کاری مایل باشد آن وقت ما به اجبار و اتوماتیک‌وار شب و روز آن کار را انجام خواهیم داد. حال بگوییم خداوند نه اجبار کرده و نه مایل است؛ بلکه به ما اختیار داده است که اگر خواستیم عبادت کنیم و اگر نخواستیم هم عبادت نکنیم. منتهی اگر عبادت کنیم به پاداش خواهیم رسید و اگر عبادت نکردیم گرفتار کیفر خواهیم شد. پرسش من این است که اگر ما در عبادت مختار هستیم، پس مسئله‌ی پاداش و جزا چیست؟ اگر من از ترس مجازات و یا به شوق پاداش، خدا را عبادت کنم معلوم می‌شود که در این قضیه اختیار ندارم؛ چون یک قوه و زور در ناخودآگاه ما را مجبور می‌کند.