«أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُون‏» اگر تو بمیری آیا آنان تا ابد زنده خواهند ماند؟!واژه «مِتَّ» از ریشه «موت» و صیغه مفرد مخاطب از فعل ماضی است و با آن‌که اولین صیغه ماضی آن «ماتَ» است، اما مانند موارد مشابه، در صیغه ششم به بعد، به علت قرار گرفتن حرف ساکن بعد از الف، حرف الف حذف می‌شود و فاء الفعل آن(حرف میم) مکسور می‌گردد؛ یعنی کلمه «مِتَّ» در اصل «ماتَّ» بوده است. بنابر این، معنای این فعل در حالت عادی، معنای گذشته (مُردی) است، اما به دلیل این‌که این فعل بعد از حرف شرط «إن» قرار گرفته است، معنای آینده را خواهد داشت و در ترجمه آن می‌توان هم از قالب لفظ ماضی و هم از قالب لفظ مضارع بهره جست.
به عبارت دیگر، هنگامی که فعل ماضی عادی و هم‌چنین فعل مضارع را بعد از واژه «ان» (اگر) قرار دهیم، هر دو به یک معنا خواهند بود.
به عنوان نمونه، در گفت‌وگوهای فارسی، دو عبارت «اگر مردی» و «اگر بمیری» ناظر به یک معنا بوده و استفاده از هر کدامشان در ترجمه آیه مانعی ندارد.