. کفاره جمع صرفاً در جایی واجب است که فرد روزه‌ی خود را به صورت عمدی با چیز حرامی (مانند شراب یا زنا) باطل کند. جهت آگاهی بیشتر در این زمینه می‌توانید به نمایه‌ٔ 7378 ( کفاره جمع ) در همین سایت مراجعه نمایید.
2. مستند فقهای عظام درباره‌ی این حکم، آیات قرآن نبوده، بلکه در این زمینه روایاتی وجود دارد، از جمله روایت معتبر زیر:
«عن عبد السلام بن صالح الهروی قال: قلت للرضا (ع): یا ابن رسول اللّه قد روی عن آبائک علیهم السّلام فیمن جامع فی شهر رمضان أو أفطر فیه ثلاث کفّارات، و روی عنهم علیهم السّلام أیضا کفّارة واحدة، فبأیّ الحدیثین نأخذ؟ قال: بهما جمیعا، متى جامع الرجل حراما، أو أفطر على حرام فی شهر رمضان، فعلیه ثلاث کفّارات: عتق رقبة، و صیام شهرین متتابعین، و إطعام ستّین مسکینا، و قضاء ذلک الیوم. و إن کان نکح حلالا، أو أفطر على حلال، فعلیه کفّارة واحدة، و إن کان ناسیا فلا شی‌ء علیه».[1]
عبد السّلام بن صالح هروى گوید: به حضرت رضا(ع) عرض کردم: یا ابن رسول اللَّه از پدرانت روایت کرده‏اند که هر کس در روز ماه رمضان همبسترى کند یا افطار نماید، سه کفّاره دارد، و نیز روایت شده از ایشان علیهم السّلام که یک کفّاره دارد، به کدام یک از این دو خبر عمل کنیم؟!
حضرت فرمود: به هر دو با هم، هر گاه کسى در ماه رمضان مجامعت به حرام کند(مانند زنا) یا با چیز حرامى افطار کند پس بر او سه کفّاره است، (عتق رقبه، و روزه دو ماه پى در پى، و إطعام‏ شصت مسکین) و قضاء کردن روزه آن روز، و اگر مجامعت با حلال خود کرده یا با چیز مباح افطار نموده پس یک کفّاره بر او است و قضاى روزه آن روز، و چنانچه آن‌را از روى فراموشى به جاى آورده بود چیزى بر او نیست (کفّاره ندارد).[2]
 

---